Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

louis prima just a gigolo

ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ

Δύο πράγματα παρήγαγε αφειδώς ο τόπος και τα αναπαρήγαγε άκριτα ο Τύπος: «Δίκαια αιτήματα» και «δίκαιη οργή». Δεν υπήρξε κινητοποίηση της μεταπολίτευσης που να μην κρίθηκε δικαιολογημένη. Δεν προηγήθηκε καν ο προβληματισμός, εκείνο το ζύγισμα μεταξύ κόστους και οφέλους για το κοινωνικό σύνολο, πριν βαφτιστεί ένα αίτημα «δίκαιο». Οσοι «σηκώνουν τα πανό και ξεκινάνε έχουν εξ ορισμού την επευφημία. Για την ακρίβεια κάθε πενήντα άτομα που μαζεύονται στην Πλατεία Συντάγματος παράγουν δίκαιο. Ο,τι κι αν κάνουν, ό,τι κι αν ζητούν...
Επτακόσιες πορείες κι αποκλεισμοί δρόμων έγιναν την περασμένη χρονιά στην Αθήνα με μέσο όρο συμμετοχής πεντακόσια άτομα. Ομως σ' αυτόν τον πληθωρισμό δικαίου (που δεν γεμίζει, αλλά αποκλείει τους δρόμους) τα αιτήματα αν και «δίκαια» πολλές φορές είναι αντικρουόμενα. Ετσι «δίκαιο» χαρακτηρίζεται το αίτημα των κατοίκων της Κερατέας να μη φτιαχτεί Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων στην περιοχή τους· «δίκαιο» είναι το αίτημα των κατοίκων πέριξ της Φυλής που δεν αντέχουν να δέχονται όλα τα απορρίμματα της Αττικής σε έναν ΧΥΤΑ· «δικαιολογημένη» είναι και η οργή των Αθηναίων οι οποίοι συχνά πυκνά μένουν με σκουπίδια στους δρόμους, επειδή η χωματερή των Ανω Λιοσίων κλείνει λόγω υπερφόρτωσης. «Δίκαιο» είναι το αίτημα της πρόωρης σύνταξης πολλών εργαζομένων, «δίκαιο» το αίτημα εργαζομένων και εργοδοτών για μείωση των εισφορών, «δικαιολογημένη» η οργή των συνταξιούχων που παίρνουν «συντάξεις πείνας».
Επειδή όμως τα πολλά «δίκια» δεν παρήγαγαν ποτέ άριστα αποτελέσματα έπρεπε να βρεθεί και κάποιο άδικο, το οποίο εξηγούσε γιατί χειροτερεύουν τα πράγματα αντί να βελτιώνονται. Ετσι κάθε κουβέντα κατέληγε σε ένα συμπέρασμα, το οποίο αναλόγως την εποχή είχε και διαφορετικό όνομα. Αλλοτε έφταιγε ο νεοφιλελευθερισμός και άλλοτε το κράτος (άλλη αντίφαση κι αυτή). Γενικώς, πάντως, έφταιγε κάποιο απρόσωπο «σύστημα». Είτε το καπιταλιστικό είτε το εγχώριο. Εσχάτως και το πολιτικό σύστημα.
Να μην παρεξηγηθούμε: φυσικά φταίει το πολιτικό σύστημα και η πολιτική τάξη για πολλά. Οχι μόνον επειδή λειτούργησε ως μια τυπική συντεχνία του Δημοσίου: φρόντισε τις απολαβές της, τις πλασματικές υπερωρίες δίκην επιδομάτων συμμετοχής σε επιτροπές και την ατιμωρησία, όπως ακριβώς γίνεται σε όλο τον δημόσιο τομέα. Κυρίως φταίει ότι πολλές φορές υιοθέτησε αυτά τα αντικρουόμενα «δίκια» και προτίμησε την αδράνεια για να μη θίξει κανένα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε φορά που έπρεπε να αντιταχθεί σε κάποιο «δίκαιο» μιας συντεχνίας, δεν εξηγούσε ότι αυτό ήταν για το κοινό καλό. Υιοθετούσε ρητορικά το «δίκιο» και πετούσε το μπαλάκι του «άδικου» σε εξωτερικούς παράγοντες. Είτε αυτό λεγόταν αγορές, είτε Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι το επιχείρημα για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων είναι το Μνημόνιο, και το επιχείρημα για τη χωροθέτηση ΧΥΤΑ είναι οι καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η άκριτη υιοθέτηση κάθε αιτήματος και η αποπροσωποποίηση της ευθύνης σε ιμπεριαλισμούς, καπιταλισμούς, συστήματα και παρασυστήματα όχι μόνο δεν λύνει προβλήματα αλλά τα διογκώνει. Η φυσική κατάληξη αυτών των αντιλήψεων είναι η ζούγκλα. Αυτή που έζησε ο κ. Κωστής Χατζηδάκης πριν από δέκα μέρες στο κέντρο της Αθήνας. «Δικαιολογημένη» δεν χαρακτηρίστηκε και αυτή η οργή;

Για την αντιγραφή

ΤΕΤΑΡΤΗ 29/12/10

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΔΝΤ.

Δρόμοι που χάθηκα

The Band

Someone like you.

Op. 47

ΨΑΧΝΩ

Ψάχνω τη δική μου σημαία
Αυτά τα ξέθωρα κουρέλια
Κάτω απ΄τον ήλιο
Έγιναν βρώμικοι επίδεσμοι
Κόλλησαν στο κορμί μου
Μπήκαν μέσα στα σπλάχνα μου

Ψάχνω τη δική μου σημαία
Μελετώ τη σύνθεση των χρωμάτων
Μελετώ πρό πάντων τη θάλασσα
Την ώρα που νυχτώνει
και δεν ξέρω πώς να την ονομάσω
Την ώρα που μαυρίζουν όλα τα όνειρα

Pride&Prejudice

Atonement

CELLO

ΣΑΒΒΑΤΟ 4/12/10

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

ΓΝΩΜΙΚΟΝ

Όλοι οι πόλεμοι, οι καβγάδες, οι συγκρούσεις, έχουν την προέλευσή τους στο πρωτόγονο ένστικτο να τις βγάλουμε έξω και να μετρήσουμε ποιος την έχει πιο μεγάλη.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ 2

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3/12/10

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ 2

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΜΜΩΤΡΙΑΣ 1

ΣΚΕΨΗ....

Oι άνθρωποι με θεωρούν παράξενο. Αλλά δεν είναι έτσι. Έχω την καρδιά ενός μικρού παιδιού. Είναι σ’ ένα βάζο, πάνω στο γραφείο μου.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ....

ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ.......

Alone in the Apartment

Dvorak

Chopin

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

Σε μια από τις τελευταίες του προφητείες, ο κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης απεφάνθη, με ύφος τουλάχιστον Νουριέλ Ρουμπινί, ότι «τα νούμερα δεν βγαίνουν. Με 150% του ΑΕΠ χρέος δεν θα ξεχρεώσουμε ποτέ», υποστήριξε στη διάρκεια της διάλεξης που έδωσε στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Το πρώτο ερώτημα που δεν ετέθη είναι: «Σάμπως με 120% του ΑΕΠ χρέος θα ξεχρεώναμε ποτέ;» Αυτού του τύπου οι προφητείες, που κυκλοφορούν χύδην σε διάφορα μπλογκ -και ούτε καν στα καλύτερα- είναι η συνέχεια της εθνικής κινδυνολογίας με άλλα μέσα. Στην πραγματική ζωή, δηλαδή στον ρευστό κόσμο των αγορών και της πολιτικής, υπάρχουν συμφωνίες, επιμηκύνσεις και άλλες πρακτικές, με τις οποίες επιβιώναμε μέχρι σήμερα παρά το δυσβάσταχτο χρέος. Η χρεοκοπία οποιασδήποτε χώρας είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων· ίσως και κάποιας πεταλούδας που θα πετάξει στο Τόκιο. Περίμενε, για παράδειγμα, κανείς ότι θα ήταν το Ντουμπάι μια χώρα που θα έκανε στάση πληρωμών; Σε ένα τόσο χαοτικό σύστημα καμιά γραμμική προβολή δεν δουλεύει. Οπότε οι προφητείες των μπλογκ και των σερ είναι εκ των πραγμάτων αστήρικτες.
Πέρα όμως απ’ όλα αυτά και πέρα από τις διεθνείς πολιτικές συμφωνίες που πρέπει να γίνουν, η Ελλάδα έχει ένα άλλο χρέος να εξυπηρετήσει. Δηλαδή, αν δεν χρεοκοπήσει η χώρα (κάτι που είναι και το πιθανότερο) θα πρέπει να ανεχόμαστε επί μακρόν να πληρώνουμε στα ΑΕΙ το υψηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ σε ολόκληρο τον ΟΟΣΑ και να έχουμε τη χειρότερη ανώτατη παιδεία στον δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας; Θα συνεχίσουμε να έχουμε αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό διδασκόντων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κλέβοντας κατ’ ουσίαν από τις υποδομές που χρειάζονται τα παιδιά μας; Θα συνεχίσουμε να συντηρούμε αυτό το καθεστώς της διάχυτης ανομίας στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στις εφορίες; Θα συνεχίσουμε να παραμυθιαζόμαστε με διάφορα κόλπα δημιουργικής λογιστικής όπως είναι «το φθηνότερο ρεύμα της Ευρώπης» (χωρίς το κόστος των ρύπων), ή η χαμηλότερη κρατική επιδότηση ανά φοιτητή (με τους χιλιάδες «αιωνίους» μέσα); Θα συνεχίσουν οι πανεπιστημιακοί να διυλίζουν τους όρους του διαλόγου για τις αλλαγές, ενώ χρόνια τώρα καταπίνουν το χάλι των ελληνικών πανεπιστημίων;
Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, και μετά την τελευταία απόφαση του Eurogroup για την Ιρλανδία, απομακρύνεται, αλλά εμάς πρέπει να μας απασχολεί η άλλη, η καθολική χρεοκοπία της χώρας στους περισσότερους τομείς.
Πρέπει να μας απασχολεί ότι για πολλά χρόνια ευνουχίζουμε τα νέα παιδιά περνώντας τα από το μαρτύριο της παπαγαλίας στην αφασία της δημοσιοϋπαλληλίας (σ.σ.: μετά οι ίδιοι άνθρωποι στην πιο δημιουργική τους ηλικία ξοδεύουν ώρες ψάχνοντας τη νομοθεσία και κάνοντας υπολογισμούς για να βγούνε πρόωρα στην σύνταξη). Πρέπει να προβληματιστούμε για το γεγονός ότι έχουμε πληθώρα δικαστών και οι αποφάσεις βγαίνουν μετά την παρέλευση εικοσαετίας. Οτι έχουμε το πιο δαιδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο για το περιβάλλον και ζούμε στην πιο βρόμικη χώρα της Ευρώπης.
Αυτές οι καθημερινές χρεοκοπίες κάνουν τη ζωή μας αβίωτη και πρέπει να τις διορθώσουμε. Οσο ανησυχούμε, όμως, για τη μεγάλη, παραβλέπουμε να διορθώσουμε τις μικρές. Ή μήπως είναι αυτός ο στόχος;

Για την αντιγραφή

ΤΕΤΑΡΤΗ 1/12/10

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Victor Molev

Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΗΤΑΝΕ ΣΤΟ ΚΚΕ

Μαύρα κι άραχλα και στημένα παιχνίδια και καμένα χαρτιά τα βλέπουν πάλι οι μονίμως ολοφυρόμενοι για την κατάντια της πολιτικής και της δημοκρατίας, για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία που κινδυνεύουν από επιβουλές, επεμβάσεις και προειλημμένες αποφάσεις των γνωστών κέντρων.

Το ίδιο βιολί -οι ίδιοι, είτε πνευματικοί κληρονόμοι τους- από τη μεταπολίτευση (που δε λέει να περάσει στο... αρχείο η ρημάδα) μέχρι σήμερα· άμα δούμε και πιο πίσω, θα τρελαθούμε εντελώς! Μόλις πάει κάπου ένα κεράκι να φωτίσει το παραγώνι, το φυσάνε να το σβήσουν με τα καβαλημένα καλάμια τους. Γιατί καβαλημένα καλάμια είναι, πιστεύω, όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους σωτήρες της πολιτικής και λυδίες λίθους δημοκρατικής και εθνικής καθαρότητας, και όλους τους άλλους έτοιμους να ξεπουλήσουν μάνα και πατέρα και προγόνων δόξες για τριάντα ευραργύρια.

Βάζουν μπάρα και στο ελάχιστο χαμόγελο, και πρέπει να πληρώνεις διόδια (δηλαδή να απολογείσαι!), για να χαρείς μια στάλα που, λόγου χάριν, κέρδισε τις εκλογές ο Ομπάμα ή ευχήθηκες (ασχέτως τι ψήφισες) να τα πάει καλά ο Παπανδρέου ή... αυθαδίασες και επέτρεψες στον εαυτό σου να αισιοδοξήσει με τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα· τουλάχιστον στις τρεις, ενδεικτικές κατά τη γνώμη μου, περιπτώσεις Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, αλλά και στην εν γένει -ορθοθετημένη- κατανομή ψήφων. Δήθεν οι ανεξάρτητοι! Ψευδεπίγραφη και απάτη η κοινωνία των πολιτών! Αφελείς έως συνειδητοί υποστηρικτές του Μνημονίου όσοι έφτασαν μέχρι την κάλπη και έκριναν κατάλληλους τον Καμίνη, τον Μπουτάρη ή τον Δημαρά, ενώ, εξ άλλης παραλλήλου, αποδοκίμασαν τον Μίχα

Και το μεγάλο αγκάθι: η μεγάλη αποχή, που δεν είδαν (ή δεν ερμήνευσαν εις βάθος!) όσοι ψήφισαν! Αλλά την είδαν και της άλλαξαν τον αδόξαστο στην ανάλυση, όσοι, για χίλιους δυο λόγους, δεν πήγαν να ψηφίσουν ή ακύρωσαν την ψήφο τους! Συγγνώμη παιδιά. Την επόμενη φορά θα είμαστε προσεκτικότεροι

Για την αντιγραφή

ΣΚΕΨΗ

Είπε ότι πλησίαζε τα σαράντα και αναρωτήθηκα από ποια κατεύθυνση.

COOL....

Blue Eyes Crying In The Rain

ΣΩΣΤΑ.....

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια εισηγμένη εταιρεία στην Αμερική που λέγεται «Τοp» της οποίας ο διευθύνων σύμβουλος ονομάζεται «Μr.Χ». Ο κύριος αυτός τα τελευταία χρόνια παραποιούσε συστηματικά τους ισολογισμούς και εν γένει τα δημόσια έγγραφα της εταιρείας προκειμένου να την εμφανίσει σε καλύτερη κατάσταση από ότι πραγματικά ήταν. Έτσι η Τοp αντί να εμφανίζεται ζημιογόνα παρουσίαζε τεράστια κέρδη με αποτέλεσμα να έχει πάει η μετοχή της στα ουράνια και να μπορεί να δανείζεται μέσω των εταιρικών ομολόγων με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Μια ημέρα φυσικά αποκαλύφθηκε αυτή η απάτη και η τιμή της μετοχής πήγε στον πάτο, κάτι που προφανώς εξαγρίωσε όλους αυτούς που είχαν επενδύσει η δανείσει στην εταιρεία στην βάση των λανθασμένων στοιχείων που παρείχε ο διευθύνων σύμβουλος.

Προφανώς σε μια τέτοια κατάσταση στις ΗΠΑ θα υπήρχε άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης και ο Mr Χ θα αντιμετώπιζε σοβαρές κατηγορίες. Θα πρέπει εδώ να υπογραμμισθεί ότι η πράξη του Mr.Χ συνιστά αδίκημα ανεξάρτητα από το αν ο διευθύνων σύμβουλος έδρασε στη βάση καθαρά ιδιοτελών κινήτρων (insider trading ) ή απλά και μόνο επειδή πίστευε ότι αυτό ήταν για το καλό της επιχείρησης.

Αντικαταστήστε στο παραπάνω παράδειγμα την εταιρεία Top με την «Ελλάδα» και τον Mr.X με τον «Κώστα Καραμανλή» και έχετε σε γενικές γραμμές την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Η κυβέρνηση Καραμανλή παραποιούσε συστηματικά τα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα της Ελλάδας όπως ακριβώς και ο Mr.X παραποιούσε τους ισολογισμούς της Top. Αυτό σημειωτέον δεν είναι κάτι για το οποίο κατηγορούν τον τ. Έλληνα πρωθυπουργό μόνο οι πολιτικοί του αντίπαλοι αλλά και καθ’ όλα σεβαστοί Ευρωπαίοι πολιτικοί. Έτσι π.χ. μιλώντας στο Βήμα της Κυριακής, ο πρώην υπουργός Οικονομικών (1999-2005) της Γερμανίας, Χανς Αϊχελ, τόνιζε:

«Αυτό που συντελέστηκε το 2009- όταν πριν από τις εκλογές η κυβέρνηση έλεγε ότι το έλλειμμα είναι 6,4% ενώ αμέσως μετά αποδείχθηκε ότι ήταν 13,6% και ύστερα μάλιστα από την πρόσφατη διόρθωση της τρόικας 15,4% του ΑΕΠ- δεν είναι πια τέχνασμα, είναι καραμπινάτη απάτη».

Να σημειωθεί ότι Γερμανός πολιτικός υπέγραψε το 2000 την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη (κάτι για το οποίο έχει πιθανώς μετανιώσει σφοδρά!)
Όμως υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης περίπτωσης. Η βασική διαφορά είναι ότι Ελλάδα δεν είναι Αμερική και ο Mr.X δεν είναι πολιτικός. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση του δεν χρειάζεται σύσταση «εξεταστικής επιτροπής» αποτελούμενης από τα άλλα μέλη της συντεχνίας του προτού τον τσουβαλιάσουν-όπως χρειάζεται στην περίπτωση της Ελλάδας και του κ.Καραμανλή.

Φυσικά όπως άλλωστε θα ανέμενε κανείς η συντεχνιακή αλληλεγγύη οδηγεί πολλούς πολιτικούς να αρνούνται να τον παραπέμψουν! Τα επιχειρήματα σε ορισμένες περιπτώσεις είναι φαιδρά. Ένα τέτοιο επιχείρημα είναι ότι ανάλογες πράξεις έκαναν και άλλοι και συνεπώς είναι άδικο να παραπεμφθεί μόνο ο κ.Καραμανλής. Ποτέ μου δεν κατανόησα την αξία αυτού του επιχειρήματος. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν έχουν συλληφθεί πολλοί που έχουν διαπράξει πολιτικές δολοφονίες στην ιστορία της ανθρωπότητας σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να είχαν συλληφθεί και δικασθεί τα μέλη της 17 Ν;

Ορισμένα άλλα επιχειρήματα υπέρ της μη παραπομπής του τέως πρωθυπουργού δεν είναι απλώς φαιδρά αλλά και επικίνδυνα. Ένα τέτοιο επιχείρημα είναι η επίκληση της «εθνικής ομοψυχίας» ως λόγο της μη παραπομπής. Αυτό το επιχείρημα πηγάζει κατ ευθεία από την φαρέτρα του εθνικιστικού ολοκληρωτισμού. Είναι το επιχείρημα το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένας υπέρτατος στόχος («εθνική ομοψυχία» «εθνικό συμφέρον» κλπ) που δικαιολογεί και καθαγιάζει τυχόν εγκληματικές πράξεις του ατόμου. Αυτό ακριβώς το επιχείρημα συνεχίζει ακόμη και σήμερα να εμποδίζει το άνοιγμα του «φακέλου της Κύπρου» και-πιο πρόσφατα- το άνοιγμα του φακέλου της συμμετοχής Ελλήνων πολιτών στην σφαγή της Σρεμπρενττσα της Βοσνίας το καλοκαίρι του 1995.


Για την αντιγραφή

Together Again .....

ΤΡΙΤΗ 30/11/2010

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Ωδή οδύνης

ΟΔΥΝΗ

Δεν την αρνιέμαι την οδύνη, δε φυγομαχώ
θα μπορούσα ν' αντέξω τον μεγαλύτερο πόνο, όμως κάπως,
να βρεθεί κάπως ένας τρόπος να εξανθρωπίσω τον πόνο μου,
να μη με κυνηγάν φαντάσματα. Όλα θα μπορούσα
να τα υποστώ τ' ανθρώπινα μαρτύρια, όλα για να μπορέσω
πλήρης, επιτέλους, να πορευτώ, να υπάρξω
θέλω να πω, να διανύσω συμπαγής
την περιοχή που μου δόθηκε.


Δεν είναι η οδύνη που μου παραμορφώνει το πρόσωπο,
που μου στερεί την ισορροπία, που ανοίγει
χάσματα διαρκώς κάτω απ' τα πόδια μου—
είναι το ανάνθρωπο της οδύνης, η οδύνη
δίχως την ήμερη ανθρώπινη ζέστη˙ εκείνη
είναι άγια, μεγάλη κι υψηλή— όχι το ψυχρό αυτό
πράγμα, σαν ερπετό κάτω απ' τα ρούχα σου.


Πότε θα πέσει το παραπέτασμα απ' τα μάτια μου
ν' ανοίξει ο ουρανός, να γίνει φως,
νά 'ρθω μ' όλες τις πληγές και να μιλήσω,
ταπεινά να συνδιαλεχτώ με το γείτονα
να τείνω πάλι τα χέρια μου στους αδελφούς μου.

Για την αντιγραφή

ΓΝΩΜΙΚΟΝ

Στην αρχή υπήρχε το χάος. Και ο Θεός είπε: «Γενηθήτω φως». Και έγινε φως. Έτσι, πάλι δεν υπήρχε τίποτα, αλλά μπορούσες να το δεις καλύτερα.

Fisherman's Blues

ΔΕΥΤΕΡΑ 29/11/10

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩ..

Θεωρητικά, η ιδέα η «Εβδομάδα Ελεύθερης Πρόσβασης στην Υγεία» που προκήρυξε η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) είναι καλή. Θα μπορούσε πιθανώς και να επεκταθεί: να έχουμε μια εβδομάδα ελεύθερης πρόσβασης στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και αν δεν ιδιωτικοποιούνταν η «Ολυμπιακή» θα μπορούσαμε να έχουμε και μια εβδομάδα «ελεύθερης πρόσβασης στα αεροπορικά ταξίδια». Oι ακόμη πιο επαναστάτες γιατροί της Θεσσαλονίκης κατέλαβαν το ταμείο του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και επιχείρησαν να κατασχέσουν τις σφραγίδες ώστε να σφραγίζονται τα παράνομα παραπεμπτικά. Λογικό! Αφού σ’ αυτή τη χώρα «νόμος είναι το δίκιο του καθενός», γιατί η δημόσια περιουσία να μην είναι των νοσοκομειακών γιατρών; Εκπτώσεις στον προοδευτισμό μας θα κάνουμε τώρα;
Φυσικά, όπου γάμος κι επαναστατική χαρά, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τάσος Κουράκης είναι πρώτος. Αφού υπερασπίστηκε στο δικαστήριο το δικαίωμα των φοιτητών να χτίζουν στα γραφεία τους καθηγητές τους, συμπαρατάχθηκε με τους καταληψίες δηλώνοντας: «Είναι απάνθρωπο σε συνθήκες ανεργίας και μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων η πρόσβαση στην υγεία να παρακωλύεται από αναγκαστική πληρωμή, η οποία για πολλούς ανθρώπους είναι δυσβάσταχτη». Η «δυσβάσταχτη αναγκαστική πληρωμή», στην οποία αναφέρεται ο κ. Κουράκης, είναι τρία εύρω ανά επίσκεψη στο νοσοκομείο.
Το ερώτημα όμως είναι άλλο: αν είναι δυσβάσταχτη η πληρωμή των τριών ευρώ, τα φακελάκια των πεντακοσίων ή χιλίων ευρώ τι είναι; Δηλαδή, δύσκολα θα αποθαρρυνθεί κάποιος από τα τρία ευρώ για να πάει στο νοσοκομείο. Σίγουρα όμως θα το σκεφτεί πολύ, όταν είναι να δώσει πεντακόσια ή χίλια. Η δε υποκρισία έγκειται στο γεγονός ότι αυτοί που ενθυλακώνουν τα μεγάλα ποσά είναι μέλη του ίδιου σωματείου εκείνων που κάνουν μεγάλη φασαρία για τα τρία ευρώ.
Πόσο μεγαλύτερη αξιοπιστία, λοιπόν, θα είχε ο αγώνας ενάντια στο «δυσβάσταχτο κόστος» των τριών ευρώ, αν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των νοσοκομειακών γιατρών είχαν δώσει προηγουμένως τον αγώνα ενάντια στα 500 και 1.000 ευρώ; Ναι, σύμφωνοι! Η πολιτεία πρέπει να δώσει λύσεις κατά της διαφθοράς και στα νοσοκομεία, αλλά η πολιτεία δεν είναι κάτι σαν τους «Επικυρίαρχους» του Αρθουρ Κλαρκ που στέκεται υπεράνω όλων και λύνει τα προβλήματα. Κομμάτι της ίδιας πολιτείας είναι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που διυλίζουν τα τρία ευρώ και καταπίνουν τα χίλια. Δεν μπορεί να πέφτουν τα φακελάκια σαν βροχή και οι ευαίσθητοι συνδικαλιστές να διαπιστώνουν πόσο κακός είναι ο κόσμος και το καπιταλιστικό σύστημα που σπρώχνει τους ασθενείς να πληρώνουν τρία ευρώ και τους συναδέλφους τους γιατρούς να παίρνουν χίλια κάτω από το τραπέζι. Δεν μπορεί να μην ξέρουν, διότι βοά η οικουμένη.
Και επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα είναι κωμικό να απεργούν οι εφοριακοί σηκώνοντας πανό για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και οι νοσοκομειακοί γιατροί να μιλούν θεωρητικά για την καταπολέμηση της διαφθοράς στα νοσοκομεία. Μέρος τής δουλειάς των συνδικαλιστών είναι και η καταγγελία των επίορκων. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να κερδίσουν την απαιτούμενη αξιοπιστία όταν αγωνίζονται για τα τρία ευρώ του λαού.

Για την αντιγραφή

ΑΠΟΨΗ...

Μερικές φορές νομίζω ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον μου, αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάποιες από τις μικρές χώρες είναι ουδέτερες.

I can't quit you, baby

DOORS

HANDEL

ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.

Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.


Για την αντιγραφή

ΠΕΜΤΗ 25/11/2010

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

ΑΥΤΑΠΑΤΗ...

Χωρίς σκήπτρο, λεύτερος , απεριόριστος, αλλ΄άνθρωπος,
ίσος, χωρίς τάξεις, χωρίς φυλές, χωρίς έθνος,
λευτερωμένος από το δέος, τη λατρεία, τους βαθμούς,
βασιλιάς στον εαυτό του, δίκαιος, σοφός αλλ΄ άνθρωπος...

ΓΝΩΜΙΚΟΝ..

Οι άνθρωποι ζουν πια περισσότερα χρόνια, εξέλιξη που κρίθηκε απαραίτητη προκειμένου να γίνει δυνατή η αποπληρωμή των τριακονταετών στεγαστικών δανείων.

ΜΑΜΜΟΘΡΕΦΤΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Μια βαθιά ριζωμένη στη νεοελληνική κοινωνία ουτοπική διεκδίκηση είναι αυτή της προστασίας της ιδιοκτησίας και της αρρωστημένης αναπαραγωγής της μέσω του οικογενειακού θεσμού. Είναι πασιφανές πως ενώ η οικογένεια θα έπρεπε να είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, αντί αυτού επιμένει να αποτελεί μια έγκλειστη μονάδα που συντηρεί τον εαυτό της, βασισμένη σε μια κατάπτυστη αδιαφορία για ό τι συμβαίνει έξω από αυτή, ενώ η μοναδική της επιδίωξη συνεχίζει να είναι η εξασφάλιση των μελών της. Φαίνεται λοιπόν πως το στοίχημα απεγκλωβισμού της απαιτεί αρχικά ένα ισχυρό σοκ στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που διαιωνίζει την αντίληψη αυτού του ιδιότυπου οικογενειοκεντρισμού. Ακόμη και μια ελάχιστη εμβάθυνση στην καθομιλουμένη γλώσσα πείθει πως η χρήση κτητικών αντωνυμιών έχει μετατραπεί σε εφαρμογή αποκλειστικών, γιατί όχι και καταχρηστικών, αντωνυμιών. Επομένως χρειάζεται να βρεθούν οι τρόποι να παραχθούν νέα κοινωνικά μορφώματα, ικανά να ανταπεξέλθουν στις σύγχρονες προκλήσεις που απαιτούν ικανότητα ανοικτής διαπραγμάτευσης, αυστηρού καθορισμού των κοινωνικών προβλημάτων και υπεύθυνης δρομολόγησης λύσεων. Το πανάρχαιο θρησκευτικό ζητούμενο της αποβολής του εγωτισμού και της σύναψης με τον κόσμο μοιάζει περισσότερο επιτακτικό από ποτέ. Όμως τίποτα δεν αρθρώνεται από επίσημα χείλη, ενόσω οι διάφορες ιεραρχίες παραπαίουν εμφανέστατα ανάμεσα στη λήθη και την έλλειψη επιτευκτέων στόχων. Έτσι δεν είναι απορίας άξιο το γεγονός πως η ουσιώδης χαρά της προσφοράς, απαραίτητο στοιχείο της ανθρώπινης επαφής, καθώς και έννοιες, όπως φιλία, παρέα, έρωτας, υπάρχουν πλέον μόνο σε λεξικά που κανείς δεν αντέχει να ξεσκονίσει. Η μεταπολεμική γενιά της στέρησης και της αγωνίας για εξασφάλιση κατάφερε να συντηρήσει τους δικούς της εφιάλτες και να τους κληρονομήσει στις νεώτερες γενιές με μια μακάβρια συμβολαιογραφική πράξη απώλειας κάθε αισθήματος δικαίου και κάθε αίσθησης του ωραίου.
Οι αδύναμες κοινωνικές μονάδες φλέγονται σαν αχυρένια σκυλάκια, μες την απόγνωση και την προσπάθεια συγκράτησης ενός ανεκτού κόστους ζωής, μιας ζωής που αναλώθηκε στο πρόσκαιρο κέρδος, το μοναδικό αιτούμενο μιας παιδείας καθηλωμένης στη φλυαρία. Ίσως μια ροζ επανάσταση να γινόταν ένα ευχάριστο διάλειμμα για επαναδιαπραγμάτευση των κοινωνικών ζητημάτων και των στόχων, όμως αυτό θα απαιτούσε σίγουρα την τόλμη μιας μαζικής έκθεσης. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ερώτημα προς τους υπεύθυνους των ελεγκτικών μηχανισμών στην Ελλάδα του 2010, αν και δείχνει παραπάνω από βέβαιο πως η στόχευσή τους αφορά την εξόφληση και μόνο.
Αν και το πρώτο δάνειο του 1823-24, όπως μας θύμισε ο Κωστής Παπαγιώργης στον «κόσμο του Επενδυτή» το Σάββατο 24/4/10, δεν εξοφλήθηκε ποτέ. Τα δάνεια δίνονται ως πίεση σε πολιτικά ζητούμενα, και βγαίνουν στην επιφάνεια μόνον όταν θέλουν να μας κατευθύνουν σε κάποιες πολιτικές αποφάσεις. Οπότε, η ροζ επανάσταση, ως μοναδική μας διέξοδο στην κρίση, είναι η πολιτιστική. Ονομάζοντάς την πολιτιστική, εννοούμε, την εκ βάθρων αναδιοργάνωση του κοινωνικού μας ιστού: πρωτίστως, το τέλος της παιδοκεντρικής ελληνικής οικογένειας που παράγει τα τέρατα ενήλικες: γιατρούς που παίρνουν φακελάκια από παντού (ασθενείς, φαρμακευτικές εταιρείες, διαγνωστικά κέντρα, εταιρείες μελετών, από έχοντες και μη έχοντες), επειδή ακολουθούν τις προσταγές της οικογένειας να κάνουν λεφτά. Μια κοινωνία που μεγαλώνει τα παιδιά της με το ιδανικό να «κάνουν λεφτά», είναι λογικό να παράγει παραδόπιστους καθηγητές, παραδικαστικά κυκλώματα, ανύπαρκτο εθνικό σύστημα υγείας, εγκατάλειψη των καλλιεργειών και της αλιείας, τεχνίτες παντός είδους που εξαπατούν και φοροδιαφεύγουν, οδηγούς ταξί που κλέβουν το ελάχιστο μπροστά στα μπόλικα που κλέβουν όλες οι υπόλοιπες κατηγορίες. Μια ολόκληρη πατρίδα επίορκων: δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, δήμαρχοι, υπουργοί, πολιτικοί μηχανικοί. Και ποιητές με υπερτροφικό εγώ και άκρατο ναρκισσισμό που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.Ο τρόπος που η ελληνική οικογένεια μεγαλώνει τα παιδιά της, αποτυπώνεται φυσικά και στους πολιτικούς άντρες που παράγει. Γι αυτό η εναλλαγή τους στην εξουσία (με το διπολικό σύστημα), δεν επιφέρει καμία απολύτως αλλαγή στη διαχείριση των κοινών.Έχουμε πάψει προ πολλού να περιμένουμε κάτι από τους κυβερνώντες, αλλά κι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γιατί είναι προϊόντα της κοινής μας παιδοκεντρικής οικογένειας.Όταν δεν μπορούμε να κρατάμε καθαρή την είσοδο της πολυκατοικίας μας, για ποιο οικολογικό κίνημα μπορούμε να μιλήσουμε στην Ελλάδα; Ο Έλληνας δεν σκύβει να μαζέψει τα σκουπίδια ούτε έξω από την πόρτα του, θα το κάνει στις παραλίες και τους δρυμούς;Τα κόμματα και τα συνονθυλεύματα του ευρύτερου αριστερού χώρου, παιδιά της μαμάς τους κι αυτά, κουβαλούν όλα τα άγχη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος και της ευρύτερης διαπαιδαγώγησης: η μαμά τους θέλει «πρώτους». Η Συλλογικότητα είναι αντίθετη με τις μητρικές επιταγές. Ο γιος μου εμένα είναι ο καλύτερος…Δεν είναι τυχαίο πως ο εθελοντισμός είναι άγνωστη έννοια για την πλειοψηφία των Ελλήνων.Η χώρα χρειάζεται επειγόντως μια πολιτιστική επανάσταση, διαφορετικά ας την αφήσουμε στην τύχη της, έτσι κι αλλιώς, όλοι μας έχουμε εξασφαλισμένη την αγάπη της μαμάς…και δεν μας τρομάζει τίποτα όσο η μαμά θα μας …αγαπάει!
Και φυσικά δεν εννοούμε να γίνουμε εν μια νυκτί μητροκτόνοι και πατροκτόνοι. Εννοούμε να αντιληφθούμε πως κάτω από τη φούστα της μαμάς το παιδάκι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μεγάλωσε και δεν κρύβεται πια εκεί γιατί είναι δειλό και θέλει την υποστήριξη αλλά για να δει τι κρύβει ανάμεσα στα μπούτια της και να το κάνει δικό του. Χρειάζεται να γίνουμε οι άντρες που μπλέκονται στα πόδια της Ελλάδας, («της γριάς πουτάνας που ξυρίζει τα πόδια της/ γίναμε άρρωστοι από αυτήνα όλοι» όπως έλεγε ο Αγγελάκας) για να μυρίσουμε τον σάπιο ιδρώτα της και να τον ξεπλύνουμε με γενναίο σπέρμα. Χρειάζεται να αντιληφθούμε ΤΩΡΑ την αλλαγή που έρχεται, και την ευκαιρία που μας δίνει η ιστορία να μη μείνουμε για πάντα οι εκλεκτοί γιοι και οι μυροφόρες κόρες. Χρειάζεται να ορθώσουμε γλώσσα, να αναστηλώσουμε το αίμα μας, να βάλουμε αναχώματα τα ίδια μας τα σώματά μπροστά στη ροή του χρόνου που περιγράφεται πια μόνο με οικονομικούς όρους, με δάνεια, spreads και διεθνή ταμεία.Η περίοδος των ισχνών τέκνων δεν έχει άλλο χρόνο να στραγγίξει. Μια βόλτα σε μεγάλες λεωφόρους, π.χ. στη Βουλιαγμένης, στο ύψος της Δάφνης, δείχνει το μέγεθος της καταστροφής. Άδεια μαγαζιά, με κρεμασμένες στο λαιμό τους ταμπέλες ενοικίασης, σαν τους μονόφθαλμους ζητιάνους στα φανάρια, να ικετεύουν για αγοραστές. Την ίδια στιγμή μια βόλτα σε μεγάλα αστικά κέντρα, δείχνει στρογγυλοκαθημένους γιους και κόρες της συμφοράς να πίνουν το καφέ τους και να συζητάνε για την κρίση λες και είναι το χθεσινοβράδινο φλερτ που μετά το one night stand επέστρεψε για να ζητήσει τα ρέστα.Ελληναράδες, προκομμένοι γιοι και αξιοζήλευτες κόρες ΞΥΠΝΗΣΤΕ. Σκοτώστε τον μπαμπά-Λαζόπουλο που έχετε μέσα σας. Τη μαμά-Στεφανίδου που αναθρέφετε στο μυαλό σας. Αναλάβετε τις ευθύνες σας. Το γεύμα δεν σερβίρεται πια έτοιμο Κλείστε τα αυτιά σας στους επαγγελματίες υπερασπιστές της αλήθειας και της δικαιοσύνης που δεν μπορούν καλά καλά να κουμπώσουν το κουμπί του πουκαμίσου τους από τα ξέχειλά τους στομάχια.Ελληναράδες, διπλωματούχοι γαμπροί και προικισμένες νύφες, μια είναι η αλήθεια.Το ΑΝΕΡΓΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.
Για την αντιγραφή

ΤΕΤΑΡΤΗ 24/11/10

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΓΝΩΜΙΚΟΝ

Γιατί στους τυφώνες δίνονται γυναικεία ονόματα;
Γιατί έρχονται θερμοί και υγροί και φεύγουν με σπίτια και αυτοκίνητα

Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Το καλό είναι ότι ύστερα από χρόνια αποκτήσαμε κοινή γλώσσα με τη Eurostat. Ολοι ξέρουμε πλέον ότι όταν λέμε κρέας, δεν εννοούμε ψάρι. Κατ’ αντιστοιχία όταν λέμε δημόσιος τομέας δεν εννοούμε μόνο τα γραφεία των υπουργείων, αλλά και τους δημόσιους οργανισμούς κοινής ωφέλειας και όταν λέμε έλλειμμα δεν εννοούμε μόνο τις σπατάλες των υπουργείων. Βάζουμε μέσα και τα δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα ελλείμματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το δεύτερο καλό είναι ότι το ξεκαθάρισμα των διπλών βιβλίων θα βοηθήσει κι εμάς. Θα μάς επιτρέψει πιο εύκολα να διακρίνουμε τι θέλουμε να κάνουμε με τον δημόσιο τομέα. Δεν είναι όλες οι δαπάνες του Δημοσίου προς περικοπή, γι’ αυτό πρέπει πρώτα να συγκρίνεις δαπάνες με οφέλη και μετά να αποφασίσεις. Η διασπορά των λογαριασμών δεν είχε κανένα οικονομικό όφελος (τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ πάλι οι φορολογούμενοι τα πληρώνουν), απλώς δημιουργούν θολούρα που στο τέλος επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα δημόσια οικονομικά. Η πολιτική πρέπει να ξεκινάει από το σωστό μέτρημα.
Το κακό είναι ότι πολλοί θολώνουν από το ύψος αυτών των λογαριασμών και κάποιοι σπεκουλάρουν επ’ αυτών. Οχι μόνο χρηματιστηριακά, αλλά και πολιτικά. Κινδυνολογούν για την ορθή αποτύπωση του ελλείμματος, λες και αν δεν εγγράφονταν σ’ αυτό οι υποχρεώσεις του κράτους στον ΟΣΕ, τις ζημίες των σιδηροδρόμων θα τις πλήρωναν οι Νεοζηλανδοί. Δημιουργούν πλεονάσματα εντυπώσεων, τα οποία φυσικά δεν βοηθούν στη μείωση των πραγματικών ελλειμμάτων της οικονομίας.
Οι «άλλοι λογαριασμοί» δεν πληρώνουν τα χρέη. Από τη στιγμή που ο ΟΣΕ δίνει περί τα 400 εκατομμύρια ετησίως για μισθούς και έχει έσοδα 100 εκατομμυρίων, τα 300 επιπλέον εκατομμύρια κάποιος θα τα πληρώσει. Οπότε έχουμε δύο εναλλακτικές. Ή διορθώνουμε τα κακώς κείμενα του ΟΣΕ (π.χ. σταματούμε γραμμές που οι ίδιοι οι πολίτες απαξιούν να χρησιμοποιήσουν, μειώνουμε προσωπικό) ή συνεχίζουμε να τα πληρώνουμε. Κι επειδή δεν μάς δανείζει πια κανείς, πρέπει αναγκαστικά να κόψουμε κάτι άλλο. Συντάξεις θα είναι αυτό; Μισθοί; Θα κλείσουμε νοσοκομεία; Σχολεία; Θα απολύσουμε τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους; Κάτι πρέπει να κοπεί. Το να μιλάνε κάποιοι πολιτικοί γενικώς για «σπατάλη» δεν βοηθά. Αυτή πρέπει να αποκτήσει όνομα, λογαριασμό και ποσό. Δυστυχώς, στην Ελλάδα σπατάλη του Δημοσίου είναι όλα αυτά τα πράγματα που όταν εξειδικεύονται, χαρακτηρίζονται «αναγκαία».
Οι επιλογές είναι αναγκαίες. Θα τις κάνουμε εμείς, ή θα τις κάνει η ίδια η ζωή διά της χρεοκοπίας. Οσο κάποιοι υπουργοί αντιδρούν σ’ αυτές, απλώς διογκώνουν το πρόβλημα και απλώς περιορίζουν τις επιλογές που έχουμε στις χειρότερες δυνατές. Μόνο ένα πρέπει να προσέξουμε: αυτές οι επιλογές οφείλουν να είναι κοινωνικά δίκαιες. Ολοι πρέπει να συμβάλουν. Προξενεί αλγεινή εντύπωση, για παράδειγμα, ότι μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη κρίση πολλοί επιχειρηματίες πιέζουν για χαμηλότερη φορολόγηση των δικών τους εισοδημάτων (μερισμάτων) απ’ ό,τι τα εισοδήματα των υπολοίπων. Δεν κατανοούν προφανώς ότι αυτή η δύσκολη μετάβαση της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, είτε θα είναι δίκαιη είτε θα καταλήξει σε καταστροφή.

Για την αντιγραφή

Open your eyes

ΓΝΩΜΙΚΟΝ...

Καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, ενώ σοσιαλισμός είναι ακριβώς το αντίθετο.

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΤΡΙΤΗ 23/11/10

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά --
έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν' αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.

ΒΙΟΛΙ 1

ΑΤΑΚΑ...ΙΣΩΣ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΓΩ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ...
Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ..

ΔΕΥΤΕΡΑ

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

ΜΠΕΡΝΑΡ-ΑΡΝΙ ΛΕΒΙ για το ελληνικό ζήτημα

Δεν έχει ευθύνες και η στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τον εκτροχιασμό ενός τόσο σοβαρού οικονομικού πρόβληματος;
«Σαφώς, αρκετές. Ησασταν θύματα πολλών παραγόντων και ίσως αύριο να είστε θύματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το φοβάμαι, αλλά αυτό θα το δούμε. Εχετε, επίσης, κι ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα: μια Αριστερά παράλογη, που συμβάλλει στη χειροτέρευση της κατάστασης. Η ελληνική Αριστερά έχει παραμείνει στη δεκαετία του '70, είναι η πιο αναχρονιστική Αριστερά της Ευρώπης».

ΠΕΜΠΤΗ

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ο ΓΟΡΙΛΑΣ..

IL POSTINO

La Beauté

Je suis belle, ô mortels! comme un rêve de pierre,
Et mon sein, où chacun s'est meurtri tour à tour,
Est fait pour inspirer au poète un amour
Eternel et muet ainsi que la matière.
Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris;
J'unis un coeur de neige à la blancheur des cygnes;
Je hais le mouvement qui déplace les lignes,
Et jamais je ne pleure et jamais je ne ris.
Les poètes, devant mes grandes attitudes,
Que j'ai l'air d'emprunter aux plus fiers monuments,
Consumeront leurs jours en d'austères études;
Car j'ai, pour fasciner ces dociles amants,
De purs miroirs qui font toutes choses plus belles:
Mes yeux, mes larges yeux aux clartés éternelles!

ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ....

Βαδίζεις σε μια έρημο, ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο και αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι ποίημα!

ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Αυτή η προπομπός παρέλαση,
έξω απ' το παράθυρό μου,
μες στου φεγγαριού το τρίγωνο καπέλο όπως πέφτει,
στα μάτια του κήπου εμπρός που πάνω βλέπει,
δασιά βροχή,
αηδόνια έφιππα,
φωνούλες σκόρων που έχασαν το δρόμο
και θηριώδεις λιβελούλες χορεύτριες που δειπνούνε.
Μια όρχηση έξω απ' τις κλειστές κουρτίνες
έχει κιόλας ξεκινήσει κι ένα ποίημα μικρό μαζί,
στοιχίζεται και κλώθεται,
ν' ανοίξω λέει κι ετοιμάζεται να μπει.

Fernand Khnopff (1858-1921)

ΒΑΡΚΑΡΟΛΑ....

ΜΝΗΜΗ ΑΠΟΦΡΑΔΑΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.....του Περικλέους βεβαίως βεβαίως...

37. Το πολίτευμα που έχουμε  είναι ένα επιδέξιο  μείγμα  ξένων νόμων και πονηρών προσθηκών  υπέρ ορισμένων προνομιούχων τάξεων, γεγονός που μας κατατάσσει στους λαούς που είναι θλιβερά υποδείγματα αποφυγής από τους ξένους λαούς.
Το πολίτευμά μας ονομάζεται τυπικώς  μεν  "δημοκρατία", στην ουσία όμως είναι ένας αχταρμάς: η εξουσία βρίσκεται μονίμως  στα χέρια των ολίγων , οι οποίοι όμως επιτρέπουν πονηρά  στους  πολλούς να συμπεριφέρονται τακτικώς  οχλοκρατικά, προφανώς για να νομίζουν ότι έχουν δημοκρατία. Οι νόμοι είναι έτσι φτιαγμένοι  ώστε να εξασφαλίζουν τη διαρκή ανισότητα στις προσωπικές διαφορές, ενώ, σε θέματα που αφορούν τις δημόσιες θέσεις ευθύνης , κάθε πολίτης επιλέγεται  με διάφορα κριτήρια ανισότητας, όπως το χρήμα, την ταξική του θέση, το οικογενειακό του  όνομα, το κόμμα του, τη διαφήμιση που τον προβάλλει, τον  έλεγχο των ΜΜΕ και ιδίως την  τηλεοπτική του προβολή, την  παρέα ή το σωματείο ή  την  ομάδα ή την ένωση ή την αδελφότητα ή το συνδικάτο στην οποία ανήκει, κλπ. Επομένως δε δίνεται ιδιαίτερη σημασία στα μορφωτικά και  επαγγελματικά του προσόντα, ποσώς δε μάλλον ενδιαφέρει η προσωπική του ικανότητα και η καταξίωσή του σε κάποιον επιστημονικό ή επαγγελματικό κλάδο . Αν μάλιστα κάποιος είναι φτωχός,  αλλά μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πόλη, σπανίως δεν εμποδίζεται από το να το κάνει, επειδή όλοι τον θεωρούν κοινωνικά ασήμαντο.
Το πνεύμα του προσωπικού συμφέροντος  διέπει τη δημόσια συμπεριφορά μας, γι΄αυτό και στις  καθημερινές κοινωνικές σχέσεις  κυριαρχεί η καχυποψία, αφού συνέχεια τα βάζουμε με τους διπλανούς μας, όταν  κάνουν πράματα που τους ευχαριστούν΄ είμαστε μονίμως μουρτζούφληδες απέναντί τους , στάση που μπορεί μεν να είναι δυσάρεστη, αλλά δείχνει με ειλίκρίνεια τα πραγματικά αισθήματά μας για τον πλησίον.
Και ενώ στις προσωπικές μας σχέσεις δε δίνουμε δεκάρα για το αν δυσαρεστούμε ο ένας τον άλλο, στη δημόσια συμπεριφορά μας   παραβιάζουμε συνεχώς τους νόμους , επειδή έχουμε γραμμένους στα αμελέτητά μας  όσους τυχαίνει να μας κυβερνούν, όπως επίσης και τους νόμους, ειδικότερα εκείνους που έχουν θεσπιστεί για την προστασία αυτών που  αδικούνται, αλλά και κάποιους  άγραφους, που κάποτε έκαναν  τους παραβάτες τους να ντρέπονται, τώρα όμως προκαλούν τον καγχασμό.

38. Επιπλέον προνοήσαμε και βρήκαμε για το πνεύμα μας πάμπολλους τρόπους ξεκούρασης από τον καθημερινό μόχθο: επινοήσαμε    ηλίθιους τρόπους διασκέδασης, όπως τα σκυλάδικα και τα ρεάλιτι στην τηλεόραση, θεσπίσαμε   αθλητικούς αγώνες όπου κυριαρχούν η ντόπα στους αθλητές και η βία στους θεατές, και ενώ θεωρητικώς είμαστε  μορφωμένοι , τελούμε θρησκευτικές γιορτές και πανηγύρια σαν να είμαστε πρωτόγονοι άνθρωποι. Τέλος μένουμε σε σπίτια πριγκιπικά , που για να φτιαχτούν άλλοι έχουν πηδήξει τους πάντες, άλλοι έχουν πηδηχτεί από τους πάντες και άλλοι τα χρωστούν μέχρι δευτέρας παρουσίας στις τράπεζες.
Η καθημερινή ευχαρίστηση που απολαμβάνουμε από τα καλούδια μας είναι ασήμαντη μπροστά στις σκοτούρες που μας προκαλούν η συντήρηση και η επαύξησή τους, σκοτούρες που μεταφράζονται σε μόνιμο στρες, φοβερή επιθετικότητα, διαρκή απληστία , απώλεια του ύπνου, καταφυγή σε διάφορες "ουσίες" και οινοπνεύματα κλπ.
Το ιδεολόγημα της δήθεν ανωτερότητάς μας λόγω του παλαιού μεγαλείου των προγόνων μας , μάς έκανε να εισάγουμε και να καταναλώνουμε τεράστιες ποσότητες αγαθών  από όλα τα μέρη του κόσμου, πιστεύοντας ότι δικαιούμαστε  να απολαμβάνουμε τα αγαθά που παράγουν οι ξένοι με την ίδια άνεση που απολαμβάνουμε όσα παράγονται στη δική μας γη. Με τη διαφορά όμως ότι έχουμε ξεχάσει πως εδώ και πολλά χρόνια δεν παράγουμε πλέον τίποτε. Πλην ίσως άφθονης αυτοκολακείας , απύθμενης αλαζονείας , αφειδούς εξυπνακισμού και αέναης κλεψιάς ...

ΔΕΥΤΕΡΑ......

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

ΒΛΕΦΑΡΟ ΜΟΥ

DONT TELL ME HOW THE STORY ENDS....

ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Να είστε ευχαριστημένοι που μόνο ένας από αυτούς μπορεί να νικήσει.

ΕΚΛΟΓΕΣ

Ψηφίστε εκείνον που υπόσχεται λιγότερα.
Μετά θα είστε λιγότερο απογοητευμένοι.

ΚΥΡΙΑΚΗ....ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΠΑΡΙΣΙ... ΤΕΞΑΣ

ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ SPREADS 
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΗ ΙΡΛΑΝΔΙΑ,
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΛΟΓΟΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΟΝ
ΣΑΜΑΡΑ , ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ
ΝΑ ΣΠΕΥΣΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ 
ΤΟΥΣ ΙΡΛΑΝΔΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ
ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΝ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ.

Η ΠΛΑΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΡΛΑΝΔΟΥΣ,
ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ
ΕΝΩΜΕΝΟΙ  ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ
ΕΠΑΡΑΤΗ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ 
ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ 
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΤΑ  ΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΠΛΑΤΥΠΟΔΩΝ ΛΑΩΝ

IRELAND

O SOLE MIO.....OOOO

ITHAKA

ΔΕΙΛΙΝΟ..

Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

Adagio in G Minor

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ....ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

J'ai Deux Amours ΤΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΑΓΕ?

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

Tόσο φοβισμένος, που όταν μου έπαιρναν κάτι τους ευγνωμονούσα   που μου άφηναν τουλάχιστον την ανάμνησή του.

YET...

Yet if hope has flown away
In a night,or in a day,
In a vision,or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream

ΠΙΑΝΟ

ΗΣΥΧΙΑ 2

ΠΕΜΠΤΗ...

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΠΙΑΝΟ.....

ΗΣΥΧΙΑ...1

ΕΜΠΡΟΣ...ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ

Άκουσα τη φωνή μου πίσω μου και τρόμαξα. Όμως αλλιώς δε
γίνεται να προχωρήσω. Πρέπει να βρω τη στάχτη που ήταν σάρκα
ρόδινη κι ήταν τραγούδι και λαμπρές εικόνες. Πρέπει να βρω και
τη γυναίκα που ΄στρεψε την ώρα της καταστροφής έστρεψε και είδε
και μαρμάρωσε κι έμεινε εκεί ν΄αποστηθίζει τα χαλάσματα. Και βλέπει με τα κρυσταλλένια μάτια της τα βλέπει όλα απ΄την αρχή
.

ΤΕΤΑΡΤΗ....ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

ΓΡΙΕΣ 1... Never Hit Your Grandma With A Shovel

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ 2.. I LIKE BANANAS (Because They Have No Bones)

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ....1 "Run, Rabbit, Run!"

ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΟΝΟΜΑΤΙ ΕΛΛΑΣ

Eναν έξυπνο παραλληλισμό έκανε ο αναγνώστης της στήλης κ. Γεώργιος Γρύλος χαρακτηρίζοντας την Ελλάδα ««ορίζοντα γεγονότων», ένα σημείο δηλαδή πέρα από το οποίο οι φυσικοί νόμοι όπως τους γνωρίζουμε δεν ισχύουν. Τέτοιοι «ορίζοντες γεγονότων» είναι π.χ. οι μαύρες τρύπες του Διαστήματος».
Ετσι λοιπόν στην Ελλάδα, παρατηρεί ο επιστολογράφος: «α) Ο ανταγωνισμός αυξάνει τις τιμές ενώ ο περιορισμός του τις μειώνει. β) Το κάπνισμα είναι κοινωνικό αγαθό και οι μη καπνίζοντες έχουν υποχρέωση να καπνίζουν παθητικά γιατί αλλιώς θα κλείσουν μπουζουξίδικα και άλλα ιδρύματα. γ) Το εκπαιδευτικό σύστημα υπάρχει για να δίνει εργασία σε εκπαιδευτικούς και όχι για να εκπαιδεύει. δ) Το κράτος υπάρχει για να δίνει δουλειά σε δημοσίους υπαλλήλους και όχι για να εξυπηρετεί πολίτες. ε) Οι βουλευτές υπάρχουν για να ελέγχονται από την κυβέρνηση και όχι για να την ελέγχουν. Υπάρχουν και άλλες ωραίες και απόλυτα φυσιολογικές αντιλήψεις, οι οποίες μας κατέστησαν πράγματι μια ανοικονόμητη μαύρη τρύπα... Τουλάχιστον στο επίπεδο αυτό καταφέραμε να εφαρμόσουμε την κβαντομηχανική στον μεγάκοσμο... Μας αξίζει λοιπόν τουλάχιστον ένα βραβείο Νομπέλ Φυσικής ανά κάτοικο για να μη βγει ψεύτης και ο πρόεδρος της Βουλής».
Να προσθέσουμε, λοιπόν, ότι στον «ορίζοντα γεγονότων» που λέγεται Ελλάς, οι τηλεαστέρες των καναλιών αναρωτιούνται γιατί δεν περικόπτονται περισσότερο οι δαπάνες του κράτους και γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ρευστότητα στην αγορά. Ολοι ζητούν να περικοπούν οι σπατάλες του κράτους, αλλά κάθε μεμονωμένη περικοπή είναι ανάλγητος νεοφιλελευθερισμός. Οι εφοριακοί διαμαρτύρονται με πορείες στους δρόμους κατά της φοροδιαφυγής. Το ΚΚΕ δίνει μάχες κατά των απολύσεων και ταυτοχρόνως απολύει από τις επιχειρήσεις του. Το κοινωνικό έργο κάποιων επαγγελματιών είναι τόσο πολύτιμο, που φορτηγατζήδες, φαρμακοποιοί, συμβολαιογράφοι και λοιποί δίνουν μάχες να μην το παράγουν κι άλλοι. Τα πανεπιστήμια οφείλουν να μην έχουν καμία σχέση με την αγορά, αλλά οι απόφοιτοί τους να απορροφώνται αμέσως από την αγορά. Η αξιολόγηση θα δημιουργήσει χειρότερα πανεπιστήμια.
Οπότε και το Νομπέλ μάλλον λίγο μας πέφτει. Αν υπάρχουν κι άλλοι πολιτισμοί εκεί έξω, μάλλον πάμε για διαγαλαξιακό βραβείο Φυσικής...

Για την αντιγραφή

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ....ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

eiπ + 1 = 0

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ

Οπως το φάντασμα της όπερας θα συνεχίσουμε να στοιχειώνουμε το χώρο των μεγάλων προσδοκιών μας . Ποιος ξέρει αν, μεταξύ της ντροπής για την ύπαρξη και του πείσματος να υπάρχεις, μεταξύ της πενίας των υλικών και του πλούτου των επιθυμιών μας,αν, κάτω από βομβαρδισμένες γέφυρες ή πάνω από ουρανοξύστες, δεν δώσουμε ­ οι άπειρες, σχιζοειδείς στρατιές των ελασσόνων ­ μια ευκαιρία στη μεγαλοφυΐα λίγο νωρίτερα απ' ό,τι στην καταστροφή»

Για την αντιγραφή

Ry Cooder - Stand By Me

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ....

ΔΕΥΤΕΡΑ....ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ

ΤΕΛΙΚΑ ΕΨΗΦΙΣΑ......

ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ


Όχι, δεν μας σκοτώνει μια στιγμή,
μα μιας στιγμής η έλλειψη.
Δε μας σκοτώνει μια σκιά,
μα η απουσία η μοιραία μιας σκιάς,
χαμένης πιθανώς στο χάσμα
ετούτης της ασύγκριτης αιωνιότητας
της παράλογης.

Δε μας σκοτώνει η έλλειψη της ζωής,
μα το ζάρι μιας μοίρας γλυκόπικρης
σε παρτίδα πάνω αόρατη.

Δε μας σκοτώνει ο θάνατος∙
μας σκοτώνει ο ερχομός στη ζωή.

Dinah Washington: What Difference A Day Makes

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ.....

Ενταύθα ετελεύτησε
υπομονετικό γαϊδούρι.
Διότι επροτίμησε
γαϊδούρι ν΄απομείνει,
ενώ μπορούσε Επίσκοπος
και Δήμαρχος να γίνει

ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΟΛΟΙ.....ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ.....

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ .....ΕΚΛΟΓΩΝ

eiπ + 1 = 0

Η ΑΡΧΗ......

"Volver" - Anibal Troilo y Astor Piazzolla

ΑΥΡΙΟ ...ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Claude Debussy - La Damoiselle élue (part 1/3)

ΤΕΙΧΗ....

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι : τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη.

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω...

Για την αντιγραφή

ΣΑΒΒΑΤΟ.....

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια με τα μεγάλα λόγια, τους άθλους, τα όνειρα, καιρός να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας – αλλά, μάταια, το σχέδιο της πόλης άλλαξε, κατά πού πέφτει ο δρόμος πού αγαπηθήκαμε, παιδιά, που πήγε ο άνεμος που σκόρπισε τόσους συντρόφους, υπάρχει ακόμα ο κόσμος; - τώρα στη γλώσσα μας μπερδεύονται παλιά τραγούδια, κανείς δεν μας καταλαβαίνει και μόνο τα παιδιά μαντεύουν πιο πολλά, μα μεγαλώνουν γρήγορα και τα πουλιά πετάνε για να μη θυμούνται – ένα τέτοιο παρελθόν και δεν απόμεινε παρά λίγη στάχτη, όπου σκυμμένοι τα βράδια σχεδιάζουμε σημαίες, άστρα, λόφους, άλογα κι ανάμεσά τους την τύψη ότι δεν τα δώσαμε όλα

ελευθερώνοντας έτσι όρκους αλλοτινούς και τις πιο ωραίες χειρονομίες του μέλλοντος.


Για την αντιγραφή

A salty dog

Eric Clapton - Tears In Heaven (Official Video)

ΑΙΩΝΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
    εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
    λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
    δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
    χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
    ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
    περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ' όλη τη βέβαιη νειότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελλοί να τα
    μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
    δολλάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
    μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
    θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ' τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
    ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
    προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ' όλη τη ζωή μου.

Για την αντιγραφή

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ......ΠΕΤΑΜΕ

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΜΑΔΕΣ

Μ’ αρέσουν οι μαμάδες που βλέπω στο δρόμο με το ταγάρι στον ώμο το μανάρι στο χέρι να περνούν τις διαβάσεις να κόβουν βόλτες στο πάρκο ν’ αναπέμπουν αιώρες

Μ’ αρέσει που δεν αφέθηκαν να πνιγούν στο νεροχύτη να ξεχειλώσει το σώμα τους που ακόμα συχνάζουν στις ακτές του φραπέ κι ανελκύουν στενάζοντας τον καπνό εκ βαθέων ενώ τα βλαστάρια τους διαρκώς επιστρέφουν δροσερά κυματάκια στα υπέροχα πόδια τους

Μ’ αρέσουν στ’ αλήθεια οι νέες μαμάδες στ’ αλήθεια ζηλεύω που δεν είμαι άντρας τους έχουν μια γοητεία αχτύπητη αυτές οι γυναίκες θυμίζουν θείες ελεύθερες που βγάζουν βόλτα τα’ ανίψια τους εκλιπαρώντας για την άλωση.
 
Γιά την αντιγραφή

ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ

"Είμαι υπέρ της ουτοπίας σε όλους τους τομείς, εκτός από εκείνον της πολιτικής. Σε αυτόν τον τομέα είναι καλύτερο να είναι κανείς πραγματιστής. Η ιστορία δείχνει ότι όλες οι προσπάθειες να δημιουργηθεί μια τέλεια κοινωνία οδήγησαν στην κόλαση.

Για την αντιγραφή

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

ΣΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ ....ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ

"Εδώ ήταν η γή της ευαγγελίας πρίν το μνημόνιο και που καταντήσαμε..."είπε .....

Είμαστε μιά κοινωνία που πάσχει από κίρρωση του ήπατος. Πίναμε τόσα χρόνια μια ευμάρεια που ξέραμε πως ήταν νοθευμένη μπόμπα....

Όσο γιά αυτή την Βαγγελιώ πολύ θα ήθελα την γνωρίσω. Πρέπει να είναι φοβερή γυναίκα για να την μνημονεύει ο άλλος σε τόσο κρίσιμες στιγμές

ΤΡΙΤΗ...

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΙ ΑΝ.....

...Κι αν έχασα την ζωή μου
την έχασα για πράγματα ασήμαντα,
μια λέξη,
ένα κλειδί,
ένα χτες ή ένα αύριο.
Όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα
ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι....

Κι ίσως θα πρέπει να χαθείς
ολότελα
για να μάθεις κάποτε ποιός είσαι...



Οι αναμνήσεις μας πηγαίνουν πιο μακριά απ'αυτά που ζήσαμε.
κι εγώ ένας αρχαίος διαβάτης που χάνεται στο βάθος.


Για την αντιγραφη

Take this Waltz

ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ...

> ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚH ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
>
> (Ηλεκτρονική και μόνο)
>
>
>
> ΠΡΟΣΟΧΗ: Ανοίξτε τα συνημμένα (είναι ασφαλή, ασφαλώς)
>
> και Προωθείστε αυτό το μήνυμα!
>
> ΔΙΟΤΙ:
>
> Ο Α. Ψ. που το προώθησε σε 6 γνωστούς του βρέθηκε από τη μια μέρα
> στην άλλη επικεφαλής του συνεργείου καθαρισμού του Δήμου!
>
> Η Κ. Ν. που το προώθησε σε 66 προωθήθηκε - χωρίς αξιολόγηση- στην
> επόμενη βαθμίδα του Δημοσίου!
>
> Ο Ε. Σ. που το προώθησε σε 666 φίλους του στο Facebook είδε το γιό
> του να προωθείται σε Διοικητή Νοσοκομείου!
>
>
>
> ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ:
>
> Ο Κ. Σ. που δεν το ‘στειλε σε κανένα τον έστειλαν, με δυσμενή
> μετάθεση, στο Νευροκόπι.
>
> Η Ρ. Τ. που τό ‘σβησε χωρίς να το διαβάσει είδε να σβήνουν τα
> όνειρα της για μια καλή προαγωγή.
>
> Ενώ ο Π. Δ. που το πέρασε στα spam πέρασε, από τον Διευθυντή του,
> των παθών του τον τάραχο.
>
> Η ΠΙΣΤΗ ΣΩΖΕΙ! (Και η προώθηση επίσης).
>
> (Εγώ πάντως, όπως βλέπετε, το έκανα το καθήκον μου και αναμένω…)

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ......

ΔΕΥΤΕΡΑ.......

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ .........

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ

Φυσικὰ καὶ ὀνειρεύομαι.
Ζεῖ κανεὶς μόνο μ᾿ ἕνα ξερὸ μισθό;

Πόσο συχνά;
Κάθε ποὺ ἐγκαταλείπουν συχνότατα ὅλοι.

Ἐπηρεάζουν τοὺς ἀπόντες τὰ ὄνειρά σας;
Βέβαια. Τὸ ξανασκέφτονται καλὰ
καὶ μᾶλλον μετανιώνουν ὁριστικά τους ὅλοι.

Εἶναι ἐλευθέρα ἡ εἴσοδος;
Ὄχι ἐντελῶς. Ζητάω τὴν ἄδεια τοῦ ὀνείρου
πρὶν ἐλπίσω. Μοῦ τὴν δίνει ἐν γένει
μαζὶ μὲ κάποιες ὁδηγίες αὐστηρές.
Νὰ πιστέψω δίχως ν᾿ ἀγγίξω
νὰ μὴ μιλήσω διόλου στὸν καπνὸ
γιατὶ εἶναι ὑπνοβάτης καὶ θὰ πέσει
μόνο διὰ τοῦ βλέμματος ν᾿ ἀφήσω
τὸ αἴτημά μου στὴν κρεμάστρα
ὅ,τι μοῦ δοθεῖ νὰ τὸ δεχτῶ
κι ἂς μὴν ἔχει καμιὰ ὁμοιότητα
μ᾿ αὐτὸ ποὺ ζωγραφίζει ἡ ἔκκλησή μου -
θὰ τὴν ἐπανέβρει μόλις ξαναχαθεῖ.

Ἕνα μόνο δὲ μοῦ δίνει τὸ ὄνειρο.
Τὸ ὅριο. Ὣς ποῦ νὰ κινδυψέψω.
Γιατὶ τότε πιὰ δὲν θὰ ἦταν ὄνειρο,
Θά ῾ταν γεράματα.

She Charles Aznavour