tag:blogger.com,1999:blog-72721119836998333342024-03-14T01:42:22.581+02:00ΤΟ ΣΒΕΛΤΟ ΚΟΥΝΕΛΙΗ ποίηση αποτελεί μια ζωή δικαιότερη απο την πραγματική. Γι αυτό πιο αντάξια του "ανθρώπου"Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.comBlogger265125tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-9431728540745774052013-01-02T19:16:00.002+02:002013-01-02T19:16:22.259+02:00ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-2cu2V97AZBU/UORrOZ0WMNI/AAAAAAAAAIw/kCnW_d-Lj78/s1600/403795_168959936538929_901221926_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="http://4.bp.blogspot.com/-2cu2V97AZBU/UORrOZ0WMNI/AAAAAAAAAIw/kCnW_d-Lj78/s320/403795_168959936538929_901221926_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-44128570408022973212012-11-29T19:28:00.003+02:002012-11-29T19:28:34.352+02:00Προς Ναυτιλομένους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-DQjEfZqeUdA/ULebHHT5ApI/AAAAAAAAAIc/n9m6SMwwo2s/s1600/481739_506127489420702_90535832_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-DQjEfZqeUdA/ULebHHT5ApI/AAAAAAAAAIc/n9m6SMwwo2s/s320/481739_506127489420702_90535832_n.jpg" tea="true" width="207" /></a></div>
</div>
Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-16574332012237250332012-05-14T15:15:00.001+03:002012-05-14T15:15:30.032+03:00ΜΕΤΡΗΣΑ......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 5pt 0cm; mso-layout-grid-align: none;">
<span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt;"><span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση. <br />Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονε...ς συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. <br />Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. <br />Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. <br />Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. <br />Με ενοχλεί ο φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. <br />Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται... Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα... Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων... Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. <br />Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. <br />Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει. <br />Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου...»<br /><br />Mario de Andrade (1893-1945): Brazilian poet, novelist, musicologist, art historian and critic and photographer</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<br /></div>
</div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-71557949342802778262012-04-01T23:57:00.000+03:002012-04-01T23:57:16.942+03:00Ο ΧΡΟΝΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Wtif-NT_DVI/T3jA32Hr9hI/AAAAAAAAAIU/rEMy_M0YFlY/s1600/kl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dea="true" height="251" src="http://2.bp.blogspot.com/-Wtif-NT_DVI/T3jA32Hr9hI/AAAAAAAAAIU/rEMy_M0YFlY/s320/kl.jpg" width="320" /></a></div> <br />
<div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Ο Χρόνος είναι </b></span></div><div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Πάρα πολύ αργός για αυτούς που περιμένουν, </b></span></div><div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Πάρα πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται, </b></span></div><div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Υπερβολικά μακρύς για τους λυπημένους, </b></span></div><div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Πολύ μικρός για τους χαρούμενους, </b></span></div><div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>Αλλά για εκείνους που αγαπούν</b></span></div><div style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><b>ο Χρόνος δεν υπάρχει.</b></span></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-88112293090578869242012-03-29T20:49:00.000+03:002012-03-29T20:49:24.122+03:00ΘΕΛΩ.......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><strong>Θέλω να φύγω πια από δω, θέλω να φύγω πέρα,<br />
σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο,</strong><br />
<b>θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα,</b><br />
<b>απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο.</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b>Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε</b><br />
<b>έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου,</b><br />
<b>ωραία να 'ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε,</b><br />
<b>ωραίος ακόμη ο ίδιος ο εαυτός μου. </b><br />
<b><br />
</b><br />
<b>Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,</b><br />
<b>στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων,</b><br />
<b>στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου,</b><br />
<b>στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b>Να μην υπάρχει τίποτα, τίποτα πια, μα λίγη</b><br />
<b>χαρά και ικανοποίησις να μένει,</b><br />
<b>κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει,</b><br />
<b>όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.</b><br />
Για την αντιγραφή</div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-41018451095100925292012-03-28T22:31:00.000+03:002012-03-28T22:31:44.676+03:00Ανοιξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Ὅλα τὰ ποιήματά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη<br />
ἀτέλειωτα μένουν.</span><br />
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,<br />
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.</span><br />
<span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace;">Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάζομαι<br />
κάθε σχεδὸν ποίημά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη<br />
μὲ μιὰ ἐποχὴ φθινοπώρου<br />
ν᾿ ἀποτελειώνω.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Courier New;">Για την αντιγραφή</span></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-23130203243819026512012-03-15T18:14:00.001+02:002012-03-15T18:14:09.221+02:00Brian Crain - Imagining<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="http://www.youtube.com/embed/zkAFV-hw1Js?fs=1" width="480"></iframe>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-24192623526965147122012-02-20T22:30:00.001+02:002012-02-20T22:31:56.237+02:00ΤΟ ΘΑΥΜΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Οταν χανόμαστε σε σκέψεις,<br />
χάνουμε αυτή την αμεσότητα του θαύματος<br />
καθημερινού και ατελεύτητου<br />
λίγο πιό δω απ´την οργή μας και τον φόβο μας,<br />
λίγο πιό κει από τα μαραμένα βλέφαρά μας.<br />
Το θαύμα,σταγόνα πρωϊνής δροσιάς στα πέταλα του ρόδου.<br />
Το θαύμα της γαλάζιας της σκιάς<br />
καθώς γλιστράει στους τοίχους των σπιτιών τη νύχτα<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span new="">Κι ένας αρχάγγελος πάνω απ´τον θόλο της οδύνης μας,</span><span new="" times=""> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span new="">να ραίνει μ´άστρα την αμήχανη σιωπή μας...</span><span new="" times=""> </span></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-84196239865662956542012-01-02T21:31:00.000+02:002012-01-02T21:31:17.422+02:00ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b>Εκεί, σχεδόν προς το τέλος του κόσμου</b><br />
<b>το περιπλανώμενο καράβι μου</b><br />
<b>ξεφεύγοντας απ' την θέληση των κυμάτων</b><br />
<b>μ΄οδήγησε μια μέρα</b><br />
<b>Ήταν ένα μικρό νησάκι</b><br />
<b>αλλά η ευγενική νεράιδα που μένει εκεί</b><br />
<b>μας προσκαλεί </b><br />
<b>να ρίξουμε μια ματιά </b><br />
<b>Γιουκάλι</b><br />
<b>είναι η γη των επιθυμιών μας</b><br />
<b>Γιουκάλι</b><br />
<b>είναι η ευτυχία, η ευχαρίστηση</b><br />
<b>Γιουκάλι</b><br />
<b>είναι η γη όπου ξεχνούμε όλες τις ανησυχίες μας</b><br />
<b>είναι στη νύχτα μας, σαν ένα λαμπερό άνοιγμα</b><br />
<b>το άστρο που ακολουθούμε...</b><br />
<b>Γιουκάλι...</b><br />
<b>Γιουκάλι, </b><br />
<b>είναι ο σεβασμός όλων των όρκων που έχουμε δώσει</b><br />
<b>Γιουκάλι</b><br />
<b>είναι η γη της αμοιβαίας αγάπης</b><br />
<b>είναι η ελπίδα</b><br />
<b>που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινη καρδιά</b><br />
<b>η απελευθέρωση </b><br />
<b>που περιμένουμε για το αύριο</b><br />
<b>Γιουκάλι</b><br />
<b>είναι η γη των επιθυμιών μας</b><br />
<b>Γιουκάλι</b><br />
<b>είναι ευτυχία, ευχαρίστηση,</b><br />
<b><br />
</b><br />
<b>...αλλά είναι ένα όνειρο, μια τρέλα...</b><br />
<b>Δεν υπάρχει Γιουκάλι</b><br />
<b>Κι η ζωή μας πάει μακριά</b><br />
<b>κουραστικά μέρα με τη μέρα</b><br />
<b>αλλά η φτωχή ανθρώπινη ψυχή</b><br />
<b>ψάχνοντας την λησμονά παντού</b><br />
<b>προσπαθώντας ν' αποδράσει απ' τον κόσμο</b><br />
<b>κατάφερε να λύσει το μυστήριο..</b><br />
<b>μέσα του πέφτουν τα όνειρά μας</b><br />
<b>σε κάποιο Γιουκάλι</b><br />
<b>Αλλά είναι ένα όνειρο, μια τρέλα..</b><br />
<b>...Δεν υπάρχει Γιουκάλι </b><br />
<div style="color: #660000;"><br />
</div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-54340762100102193792011-12-26T10:26:00.002+02:002011-12-26T10:26:44.101+02:00ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_16N-uuTISQo/TRpVGbe1VgI/AAAAAAAAaEA/N-J19vovzVU/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B3.png" imageanchor="1" linkindex="20" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="326" src="http://4.bp.blogspot.com/_16N-uuTISQo/TRpVGbe1VgI/AAAAAAAAaEA/N-J19vovzVU/s640/%25CE%25BC%25CE%25B3.png" width="640" /></a></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-23524967120423971852011-12-23T19:22:00.000+02:002011-12-23T19:22:10.661+02:00CANNED HEAT - CHRISTMAS BLUES (Extended)<iframe src="http://www.youtube.com/embed/PouMzBdB-Ts?fs=1" frameborder="0" width="459" height="344" allowfullscreen=""></iframe>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-71634578288334266742011-12-23T18:59:00.000+02:002011-12-23T18:59:33.860+02:00Amy Winehouse - I Saw Mommy Kissing Santa Claus<iframe src="http://www.youtube.com/embed/Ta2TQkZ9PIA?fs=1" frameborder="0" width="459" height="344" allowfullscreen=""></iframe>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-8713351666672902812011-12-18T22:35:00.000+02:002011-12-18T22:35:24.111+02:00ΟΙ ΠΛΑΣΤΕΣ.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Θα σας το πω αλλά μην το πείτε. Σήμερα το απόγευμα ο Δήμος της Αθήνας θα στήσει στην Ομόνοια ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δωδεκάμισι μέτρα θα είναι. Και μην αρχίσετε, πού το βρήκε, ποιος το αγόρασε, γιατί στις αποθήκες το είχε. Είναι αυτό που έστηνε κάποτε στο Σύνταγμα. Την Τρίτη το βράδυ, αν όλα πάνε καλά, θα ανάψουν και τα φωτάκια του. Στην ρίζα του θα υπάρχει και μια φάτνη, να πηγαίνουν τα παιδάκια να φωτογραφίζονται. Θα μου πείτε, ποια παιδάκια πάνε πια στην Ομόνοια; Αυτά τέλος πάντων που έχουν τολμηρούς γονείς. Ή μάλλον, φτωχούς - που δεν έχουν πού αλλού να πάνε.<br />
<br />
Οι άνθρωποι που δουλεύουν στην Ομόνοια, πρώτα πρώτα, θα πάρουν ένα απόγευμα τα παιδιά τους και θα τα φέρουν να δουν το στολισμένο δέντρο. Οι γρανίτες της άσχημης πλατείας μπορούν να φανούν στα παιδικά μάτια, σαν ο τόπος που προσγειώνονται τα έλκηθρα. Και θα νομίζουν ότι ο πατέρας τους, η μάνα τους, δουλεύει στην γειτονιά του Αι Βασίλη. Και μετά ίσως κατηφορίσουν και τίποτα τουρίστες. Μια ευθεία από την Ακρόπολη είναι. Να 'χουν να λένε ότι πάτησαν την Ομόνοια. Μαζί τους θα χωθούν μαυράκια, φιλιπινεζάκια, αλβανάκια. Θα φύγουν στολισμένα από τα διαμερίσματα του Σταθμού Λαρίσης, της πλατείας Βάθης, του Μεταξουργείου, του Κεραμικού και θα πάνε να στηθούν μπροστά στην φάτνη. Να στείλουν την φωτογραφία στην γιαγιά, να νομίζει ότι στην χώρα που πήγαν, υπάρχουν μόνο χαμόγελα και στολίδια.<br />
<br />
Εκεί προς τα Χριστούγεννα θα έρθουν και οικογένειες από το Αιγάλεω, τον Ρέντη, την Κυψέλη. Ζευγαράκια από τον Ταύρο, τον Νέο Κόσμο, την Αχαρνών. Εφηβικές παρέες από τους Αμπελόκηπους. Επαρχιώτες φοιτητές από του Ζωγράφου. Όλοι αυτοί που πήγαιναν κάθε Χριστούγεννα στο Σύνταγμα. Οι ουρές στο δωρεάν «καρουζέλ» και ακόμη περισσότεροι. Μέχρι που κάηκε το δέντρο. Ποιος το έκαψε και γιατί, ούτε που θυμάμαι. «Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια» που λέει και ο ποιητής. Εκείνους αμυδρά τους θυμάμαι. Δημοσιογράφοι και διανοούμενοι που ύμνησαν τη φωτιά στο δέντρο.<br />
<br />
Και όταν ο Δήμος έβαλε ένα καινούργιο δέντρο, σατίριζαν τις διμοιρίες που το φύλαγαν κάθε βράδυ. Βέβαια μετά έφυγαν, πήγαν να κάνουν Χριστούγεννα στα χιόνια, στα εξοχικά και στα σαλέ, φωτογραφήθηκαν κάτω από δέντρα στα Λονδίνα, τα Παρίσια, τις Αυστρίες, αλλά δεν υποχώρησαν. Γύρισαν και υπερασπίστηκαν αυτούς που πέταξαν σάπια κρέατα στο δέντρο της Αθήνας. Ούτε αυτούς τους θυμάστε; Φοιτητές λέει της Καλών Τεχνών. Μάζεψαν κρέατα από την αγορά και πήγαν παραμονή Χριστουγέννων και τα πέταξαν στο δέντρο και στους μπάτσους που το φύλαγαν. Αντίσταση και κάτι τέτοιο. Τα ίδια ακούστηκαν και αυτές τις μέρες που διαλύθηκε και πάλι η πλατεία Συντάγματος. Με σφυριά έσπασαν τα καινούρια μάρμαρα και κάποιοι πάλι, πανηγύριζαν που οι μαθητές άφησαν τα νεράντζια και έπιασαν τα μάρμαρα. Στο ταραγμένο τους μυαλό τα νεράντζια και τα μάρμαρα είναι το ίδιο πράγμα. Και το δέντρο του καπιταλισμού είναι το δέντρο της Αθήνας.<br />
<br />
Γι' αυτό σας λέω, μην το πείτε πως στήθηκε το δέντρο στην Ομόνοια. Αν το μάθουν «οι πλάσαντες τα ερείπια» δεν θα προλάβει να το χαρεί η φτωχή μας πόλη.<br />
<br />
Για την αντιγραφη<br />
</div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-24216177502913609892011-12-18T15:12:00.000+02:002011-12-18T15:12:38.725+02:00ΚΥΡΙΑΚΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-weight: bold;"> Οργή</span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-weight: bold;">Μνησικακία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Καταλαλιά</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Πολυλογία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Ψεύδος</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Ακηδία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Γαστριμαργία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Λαγνεία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Φιλαργυρία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Αναισθησία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Δειλία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Κενοδοξία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Υπερηφάνια</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Βλασφημία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Πονηρία</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Υποκρισία, εξάπαντος</span><br />
<span style="font-weight: bold;"></span><br />
<span style="font-weight: bold;">Και εξελεύσομαι επί το έργον εμού</span><br />
<span style="font-weight: bold;">εκ βαθέως όρθρου έως εσπέρας</span><br />
<span style="font-weight: bold;">Δόξα σοι , ο Θεός</span></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-52062645710224541992011-12-16T19:17:00.002+02:002011-12-16T19:17:50.208+02:00Η ΣΗΜΑΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><strong>Μην αψηφάς την αγάπη:<br />
δεν είναι έμορφα τα κλαϋμένα μάτια.<br />
Όμως να μην αργήσεις:<br />
Θα μας ξανάρθεις γρήγορα, πάλι, δεν είναι;<br />
Εγώ, κάθε φορά που πάει να αποτολμήσω κάτι<br />
έρχεται αυτό το σύννεφο ελπίδων<br />
όλο άσπρες κι απαλά ρόδινες νταντέλλες.<br />
Συνετιστήτε:<br />
κάθε μέρα δεν είναι δυνατό να στήνεται η καρμανιόλα.<br />
Λίγο λίγο θ' ασπρίσουν τα μαλλιά σας:<br />
άσπρη σημαία.<br />
Η άσπρη σημαία είναι το σημάδι<br />
πως παραδίδεστε και πως τα κάστρα για πάντα καταρρέουν</strong><br />
<br />
<strong>Για την αντιγραφή</strong></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-48325511974295331412011-12-16T19:12:00.002+02:002011-12-16T19:12:53.477+02:00ΑΝ ΗΤΑΝ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #073763;"><b>Αν ήταν κάπου να ευχηθώ θα 'ταν σ' αυτά</b></div><div style="color: #073763;"><b>που εμπιστεύομαι σε κάποιους μυστικά</b></div><div style="color: #073763;"><b>θα 'ταν σε εκείνα τα παράξενα ποτά που πίνω έξω.</b></div><div style="color: #073763;"><b>Αν ήταν κάπου να ευχηθώ θα 'ταν σ ' αυτά</b></div><div style="color: #073763;"><b>που τα μοιράζομαι σαν συνωμοτικά</b></div><div style="color: #073763;"><b>και στα τραγούδια που χρειάζομαι αγκαλιά για να τ' αντέξω</b></div><div style="color: #073763;"><strong></strong> </div><div style="color: #073763;"><strong>Για την αντιγραφή</strong></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-290520411823116262011-11-28T22:25:00.000+02:002011-11-28T22:25:42.031+02:00A<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; font-size: large;"><strong>Α, τι αθλιότητα περιέχουν<br />
τα μάτια τής μοναξιάς!<br />
Φύγετε τόσο μακριά,<br />
που ποτέ να μη συναντήσετε πια<br />
την μονάχην εικόνα σας,<br />
καθώς φαίνεται, σήμερα, ολόκληρη.<br />
</strong></span></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-18099249810792143462011-11-28T22:18:00.000+02:002011-11-28T22:18:59.818+02:00ΠΟΙΟΣ................<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-ehaoRfhc5LA/TtPsiWxdhbI/AAAAAAAAAIM/28i_oIZMM-w/s1600/untitled.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-ehaoRfhc5LA/TtPsiWxdhbI/AAAAAAAAAIM/28i_oIZMM-w/s1600/untitled.bmp" /></a></div><br />
</div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-53236202976668268522011-11-22T19:07:00.000+02:002011-11-22T19:07:24.198+02:00Πρέπει να είσαι κάτι, προτού γίνεις κάτι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-QVfNiGNfy64/TsvWZ4s03II/AAAAAAAAAIE/YqVXdPpfh5o/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hda="true" height="216" src="http://1.bp.blogspot.com/-QVfNiGNfy64/TsvWZ4s03II/AAAAAAAAAIE/YqVXdPpfh5o/s320/1.jpg" width="320" /></a></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-31867218134236915452011-11-21T19:33:00.000+02:002011-11-21T19:33:12.097+02:00ΟΟΟΟΟΟΟΟ.....Κύριος Κ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-Bx4acYY9oF0/TsqK78fIivI/AAAAAAAAAH0/VnzSe6ojSis/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" hda="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-Bx4acYY9oF0/TsqK78fIivI/AAAAAAAAAH0/VnzSe6ojSis/s1600/images.jpg" /></a></div><strong>Αυτή τη στιγμή έχω πάθει αμνησία και déjà vu ταυτοχρόνως. Έχω την εντύπωση πως τον έχω ξαναξεχάσει αυτόν.</strong></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-2049849443435483942011-11-21T18:59:00.000+02:002011-11-21T18:59:28.284+02:00Rostropovich plays the Prelude from Bach's Cello Suite No. 1<iframe height="344" src="http://www.youtube.com/embed/LU_QR_FTt3E?fs=1" frameborder="0" width="459" allowfullscreen=""></iframe>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-46287187099932135812011-11-21T18:53:00.001+02:002011-11-21T19:01:23.715+02:00ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div align="center"><span style="font-family: Tahoma;">Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει<br />
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.<br />
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση<br />
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού<br />
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,<br />
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.</span></div><div align="center"><br />
</div><div align="center"><span style="font-family: Tahoma;">Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,<br />
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,<br />
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,<br />
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.<br />
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,<br />
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.</span></div><div align="center"><br />
</div><div align="center"><span style="font-family: Tahoma;">Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος<br />
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,<br />
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος<br />
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.<br />
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --<br />
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.</span></div><div align="center"><br />
</div><div align="center"><span style="font-family: Tahoma;">Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει<br />
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,<br />
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάσει<br />
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --<br />
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,<br />
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.</span></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-89098066434147105282011-11-21T18:32:00.000+02:002011-11-21T18:32:52.985+02:00O ΑΔΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ .........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-weight: bold;">είπε τις, Ηράκλειτε, τεόν μόρον, ες δε με δάκρυ</span><br />
<span style="font-weight: bold;">ήγαγεν, εμνήσθην δ' οσσάκις αμφότεροι</span><br />
<span style="font-weight: bold;">ηέλιον κατεδύσαμεν, αλλά συ μεν που,</span><br />
<span style="font-weight: bold;">ξείν' Αλικαρνησεύ, τετράπαλαι σποδιή΄</span><br />
<span style="font-weight: bold;">αι δε τεαί ζώουσιν αηδόνες, ήσιν ο πάντων</span><br />
<span style="font-weight: bold;">αρπακτής Αΐδης ουκ επί χείρα βαλεί</span><br />
<br />
<span style="font-weight: bold;"><span style="font-family: "Courier New", Courier, monospace; font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #cc0000;">Κάποιος μου ανέφερε , Ηράκλειτε, το θάνατό σου</span></b><br />
<b><span style="color: #cc0000;">και με πήραν τα δάκρυα. Θυμήθηκα πόσες φορές οι δυό μας</span></b><b><span style="color: #cc0000;"> βραδιάσαμε συζητώντας. Εσύ βέβαια,</span></b><b><span style="color: #cc0000;"> φίλε από την Αλικαρνασό, προ πολλού έχεις γίνει στάχτη,</span></b><b><span style="color: #cc0000;"> αλλά τα αηδόνια σου είναι ζωντανά΄αυτά</span></b></span><b><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: small;">ο άρπαγας Άδης δεν μπορεί να τα βάλει στο </span><span style="font-size: x-small;">χέρι.</span></span></b></span></span><br />
<b><span style="color: #cc0000;"></span></b><b><span style="color: #cc0000;"><br />
</span></b></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-13019154546129661392011-11-20T12:02:00.000+02:002011-11-20T12:02:16.716+02:00ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ.......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Στην τελευταία μου <strong>αναλυση</strong> προσπάθησα να δείξω ότι το μέγεθος της φοροδιαφυγής είναι αποτέλεσμα της συλλογικής μας συμπεριφοράς, Έγραφα πως αυτή η χώρα δεν φαγώθηκε από καρχαρίες, αλλά από πιράνχας. Δεν κατάφερα να πείσω τους περισσότερους σχολιαστές, ίσως το ίδιο να ισχύει και για τους αναγνώστες που δεν σήκωσαν το χέρι από το mouse για να σχολιάσουν. Και όμως, από τότε που ο Πάγκαλος εκστόμισε το προκλητικό «μαζί τα φάγαμε», η θεωρία της συλλογικής ευθύνης ξεκλειδώνει όλο και περισσότερα δωμάτια με μυστικά και μπαούλα με σκελετούς.<br />
Πιθανώς θα μου πείτε ότι η υιοθέτησή της είναι διχαστική και εξοργιστικά αφελής. Συμφωνώ. Θα πρόσθετα μάλιστα πως αυτή η συζήτηση διεξάγεται με ένα τεράστιο έλλειμμα λογικής, ολισθαίνει στις ρίζες του λαϊκισμού. Δεν μπορείς να θεωρείς τον λαό ως μία οντότητα που διακρίνεται από την κοινή της βούληση. Αυτή η απλούστευση είναι γεμάτη χυδαιότητα, ενέχει δόλο και χρησιμοποιείται για να τεκμηριωθεί το δικαίωμα λόγου εκ μέρους του λαού. Ωστόσο είτε είσαι Λαζόπουλος, είτε Σαμαράς ή Τσίπρας, η ύπαρξη σου στα κοινά προσδιορίζεται από το δικαίωμα να μιλάς εκ μέρους του λαού. Κατά μία εκδοχή, οι πολιτικολογούντες βάζουν το λόγο τους στο αυλάκι που έχει σκάψει η θρησκεία. Εκφέρουν άποψη για μία οντότητα που είναι υπεράνω όλων, ερμηνεύοντας κατά συμφέρον τη βούλησή της. Μόνο που αν αποφασίσεις να μπεις σε αυτά τα χωράφια, θα πατήσεις, θέλεις δεν θέλεις, κάποιες νάρκες με αντιφάσεις και παραλογισμούς.<br />
Πότε είναι σοφός ο λαός; Όταν βγάζει παροιμίες ή όταν ψηφίζει; Πότε ισχύει το «ο λαός ξέρει κυρία μου» του Λαζόπουλου; Όταν βγαίνει στις πλατείες ή όταν βλέπει τουρκικά σίριαλ; Λεπτομέρειες. Οι γενικεύσεις του λαϊκισμού ισοπεδώνουν τις ενστάσεις της λογικής. Όμως όταν δέχεσαι τον λαό ως μία οντότητα, οφείλεις να απαντάς και στις αντιφάσεις που προκύπτουν. Αν ο λαός είναι σοφός και κυρίαρχος, όπως λέγεται, τότε πώς γίνεται να κάνει λάθος στην εκλογή των αντιπροσώπων του; Και αν, τελικά, είναι οι πολιτικοί αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, τότε ο λαός πρέπει να είναι ή συνένοχος ή βλάκας, εξαπατηθείς κατά συρροή και επί δεκαετίες. Τελικά αν όλα έγιναν ερήμην του λαού, πώς ευσταθεί τώρα η επίκληση της βούλησης του;<br />
Δεν βγαίνει άκρη. Και δεν βγαίνει άκρη επειδή η έννοια του λαού, όπως την αντιλαμβανόμαστε, δεν υφίσταται. Αν μάλιστα επιχειρήσετε να την προσδιορίσετε αντικειμενικά, θα τα παρατήσετε. Τι ακριβώς είναι ο λαός; Είναι απλώς το σύνολο των κατοίκων της χώρας με ελληνική ιθαγένεια; Ναι, με μια γενική ματιά αυτό είναι. Από εκεί και πέρα οι διακλαδώσεις είναι τόσες πολλές, σαν αυλακιές επάνω σε σανίδι. Είμαστε τόσο διαφορετικοί αν και έχουμε περισσότερα κοινά συμφέροντα απ' ότι απόψεις.<br />
Ωραία. Άρα αφού ο λαός δεν έχει ένα πρόσωπο, δεν διαθέτει κοινή βούληση και άποψη, πώς είναι δυνατόν να ευσταθεί η έννοια της συλλογικής ευθύνης; Επιτρέψτε μου να επιμένω: ευσταθεί. Απλώς δεν πρόκειται για συνειδητή συμπεριφορά, αλλά για αντανακλαστική. Τείνω να πιστέψω πως ακόμα και αν φέρεις ένα μεγάλο αριθμό Σουηδών για να ζήσει ανάμεσά μας, στο τέλος θα συμπεριφερθούν όπως εμείς. Όταν έχεις απέναντί σου ένα κράτος που σε προκαλεί να το κλέψεις και να το μισήσεις, η λογική λέει πως θα ακολουθήσεις το ένστικτο σου. Είναι το κράτος που διεγείρει με αρνητικό τρόπο τα συλλογικά μας αντανακλαστικά. Είμαστε φοροφυγάδες επειδή μπορούμε να κλέψουμε την εφορία. Καμιά φορά αντιστεκόμαστε στις αδικίες ή έτσι νομίζουμε. Μπαζώνουμε τις παραλίες μας επειδή δεν υπάρχει κάποιος να μας σταματήσει. Και μας σαγηνεύει η διαφθορά γιατί ο νόμος κρατά τις αποστάσεις του. Και εδώ βέβαια έρχεται η αντίφαση και σε κυκλώνει. Ποιος ευθύνεται για αυτό το κράτος; Ποιος το έφτιαξε; Ποιος το «τρέχει»; Ποιος εκλέγει τους διαχειριστές του; Όντως το κουβάρι περί συλλογικής ευθύνης δεν ξεμπλέκεταιΕίναι σαν να ρωτάς για την κότα και το αυγό και εσύ να είσαι η κότα .<br />
<br />
Για την αντιγραφή</div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7272111983699833334.post-80602444492098765892011-11-06T18:29:00.000+02:002011-11-06T18:29:11.152+02:00ΠΑΛΑΙΟ ΑΛΛΑ.......ΚΑΙ ΝΕΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-4c0Woa0cW20/Tra1ytKpD2I/AAAAAAAAAHs/qVE7K6cJtoM/s1600/389459136.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" ida="true" src="http://2.bp.blogspot.com/-4c0Woa0cW20/Tra1ytKpD2I/AAAAAAAAAHs/qVE7K6cJtoM/s320/389459136.jpg" width="121" /></a></div></div>Μαύρο Πρόβατοhttp://www.blogger.com/profile/13211433057810240469noreply@blogger.com0