Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

avec le temps

Ω.....

                             Σελίδες από μια χαμένη επανάσταση που στα περιθώρια γράψαμε
κι εμείς τη ζωή μας.
Τελικά δεν είμαι παρά ένας σύντροφος τρελός από καλύτερες μέρες.
Ω γενιά μου χαμένη, πήραμε μεγάλους δρόμους, μείναμε στη μέση.
Κι αν νικηθήκαμε, δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά
απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό.

ΠΕΜΠΤΗ 27/1/11

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

BEBE-

ΠΛΟΙΟ

Οι εκδοχές όλες υπάρχουν,
της φαντασίας περιοχές,
απ' όπου περνάς,
όπου πήγες κι όπου θα πας.

Τρικυμίες πολλές, τιμωρίες,
η γαλήνη αδιάφορη, πυκνή
κι οδυνηρή κάποτε.
Κι ύστερα πάλι σαν αρχή,
ξεκίνημα πάλι, απ' την αρχή...
Ως πότε μπορεί ν' αρχίζει
κανείς τη ζωή του;
Καθώς ξεκινά πάντοτε, την αχάραχτη αυγή,
αφήνοντας το ξένο λιμάνι,
όπου ηδονικά, ίσως έχει ξεκουραστεί.

Αφού ακόμα και την επιστροφή
έχεις φανταστεί.
Εσένα που ξέρεις τι σε περιμένει,
τι σου απομένει να κάνεις;
Πού θα πας,
πού να βρεθείς θέλεις;
Για σένα δεν υπάρχει ούτε Ιθάκη,
δεν υπάρχει επιστροφή πραγματική
για σε που γνωρίζεις,
πως η πορεία του πλοίου υπάρχει,
μονάχα η ζωή σου για να ξοδευτεί.

Τι σου ψιθυρίζει λοιπόν
η φοβερή εκείνη φωνή,
καθώς η ψυχή σου οδηγεί
την πορεία τού πλοίου;
Τι λοιπόν σου έχει πει,
μίλησε...
Δεν σου δίδαξε ακόμα
η αποτρόπαια αυτή και θαυμάσια φωνή,
πως μονάχα η σιωπή μπορεί
να χορτάσει την αστείρευτη δίψα σου
για την ιδανική πλάνη;


Κόγχη ερωτική τής αγάπης, ύλη
η γη θα σκαφτεί, μήτρα πρωτόγονη
θ' ανοίξει, για να δεχτεί και μαζί
να προβάλλει τον έφηβο άγγελο.

Εκείνη, με τη δική της δύναμη
τον καλεί κι εκείνη τον ανυψώνει.
Τόσο τον έχει αγαπήσει,
που τον περιμένει πάλι να 'ρθεί.
Έρωτα θα τον γεννήσει, μορφή
του δικού της παρόντος παιδί.

Του πνεύματος ύλη,
πνεύμα τής ύλης,
της αντάμωσης δόξα,
προσφορά και παραδοχή.

ΤΡΙΤΗ 18/1/2011

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ

Αν είναι η αγάπη ανύπαρκτη, πώς τότε με φλογίζει ;
Αν πάλι υπάρχει αληθινά, για ποιους σκοπούς δουλεύει ;
Αν είναι αγνή και αγαθή, γιατί να με παιδεύει ;
Αν είναι ωστόσο μοχθηρή, πώς ηδονές χαρίζει ;


Άμα το θέλω που αγαπώ, πόνους πώς δοκιμάζω ;
Κι αν δεν το θέλω, τι ωφελεί η θλίψη ετούτη πάλι ;
Αν δεν μου είναι ποθητή, ποιος μου την επιβάλλει ;
Κι άμα μου είναι ποθητή, τότε γιατί στενάζω ;


Όπως η χλόη που λυγάει στον άνεμο υποφέρω,
Καθώς με φέρνει μια από δω και μια από την άλλη.
Σαν βάρκα κλυδωνίζομαι στα κύματα τα μαύρα,


Που μέσα στ' άγριο πέλαγο δεν βρίσκει τ' ακρογιάλι.
Κι ούτε ό,τι ξέρω θέλω πια, ούτε τι θέλω ξέρω.
Το θέρος νιώθω παγωνιά και το χειμώνα λάβρα.

ΠΕΜΠΤΗ 13/1/2011

Και ο παράδρομος έχει τη δική του ιστορία

Η αρχική χάραξη της Εθνικής Οδού δεν είχε διόδια στην Πελασγία, ούτε προστατευτικές μπάρες να ρίξει ο κ. Απόστολος Γκλέτσος. Προέβλεπε μια υποθαλάσσια σήραγγα από τον Αγιο Κωνσταντίνο ώς τη Μαγνησία, κάτι που θα γλίτωνε 70 χιλιόμετρα δρόμου και 45 λεπτά οδήγησης στους οδηγούς συν τα σημαντικά οφέλη στην εθνική οικονομία (εξοικονόμηση καυσίμων, λιγότερη ρύπανση κ. λπ.).
Ομως, με αγώνες κατακτώνται τα δικαιώματά μας. Ακόμη και το δικαίωμα να περνάει η Εθνική Οδός έξω από το σπίτι μας. Ετσι, και η κινητοποίηση των κατοίκων της Λαμίας, της Στυλίδας και άλλων φορέων της ευρύτερης περιοχής δικαιώθηκε. Η ζεύξη του Μαλιακού εγκαταλείφθηκε το 2001. Τον Οκτώβριο του 2002 ο τότε δήμαρχος Λαμίας κ. Γιώργος Κοτρωνιάς περηφανευόταν ότι: «Αποφύγαμε την απομόνωση της Λαμίας, αφού μετά από αγώνες και ακολουθώντας μια διαφορετική στρατηγική από αυτήν των δικαστικών αγώνων, καταφέραμε να ματαιώσουμε τη Ζεύξη του Μαλιακού. Πώς; Δώσαμε προτεραιότητα στις περιβαλλοντικές βλάβες που θα είχε. Πήγαμε το θέμα στην Ε. Ε. Στηριχθήκαμε σ’ έναν υπέροχο άνθρωπο, τον ευρωβουλευτή της Ν. Δ. τον κ. Αντώνη Τρακατέλλη. Είδα την επίτροπο Περιβάλλοντος κ. Wallstrom. Κλείσαμε δύο φορές τον δρόμο. Το αποτέλεσμα των περιβαλλοντικών όρων ήταν να ανέβει πολύ το κόστος του έργου, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της Ζεύξης.»
Οπως ισχυρίστηκε και ο κ. Τρακατέλλης στην Ευρωβουλή «ο Μαλιακός Κόλπος και ο υδροβιότοπος του Σπερχειού ποταμού έχουν προταθεί ως προστατευόμενες περιοχές του προγράμματος NATURA 2000, πράγμα που αντιφάσκει με την πρόθεση τέλεσης ενός έργου, οι επιπτώσεις του οποίου απειλούν το οικοσύστημα της περιοχής και την εξαφάνιση κάθε είδους εναλίας ζωής».
Η διαπλάτυνση, που δεν προβλεπόταν στον αρχικό σχεδιασμό, έγινε πρόχειρα και χωρίς παράδρομους σε πρώτη φάση. Η πίεση να τελειώνει το έργο γρήγορα ήταν μεγάλη, διότι το φονικό πέταλο του Μαλιακού στοίχιζε κάθε χρόνο ζωές. Οι κάτοικοι της περιοχής έκλειναν τον δρόμο συχνά - πυκνά διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση του δρόμου και τον φόρο αίματος που πλήρωνε όλη η Ελλάδα. Προχώρησε η κεντρική αρτηρία (πλην δύο τμημάτων έξω από τη Λαμία) και απέμενε η κατασκευή των παράδρομων. Η δημοπράτηση αυτών των παράδρομων έγινε, οι εκτάσεις απαλλοτριώθηκαν, αλλά οι θιγόμενοι προσέφυγαν στο εφετείο το οποίο πέρα από την αναγκαία καθυστέρηση για να εκδικαστεί η υπόθεση εξαπλασίασε την αποζημίωση από 200.000 σε 1,3 εκατ. ευρώ. Τελικά τα χρήματα βρέθηκαν και ελπίζουμε κάποια στιγμή να προχωρήσει ο παράδρομος.
Σε όλα αυτά προστέθηκε και η περίεργη σύμβαση Σουφλιά το 2007 για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης της Εθνικής Οδού σε κάποιους εργολάβους, όπως και η αβελτηρία του υπουργείου Υποδομών και της κοινοπραξίας που εκμεταλλεύεται τον δρόμο να ανανεώσουν τις κάρτες ελεύθερης διέλευσης των κατοίκων για το 2011, για να καταλήξουμε στο σόου Γκλέτσου με τα εκσκαπτικά μηχανήματα.
Το μόνο σίγουρο σήμερα είναι ότι η «επανάσταση του τσάμπα», που πρώτο κήρυξε το ΚΚΕ, θα συνεχιστεί. Ετσι κι αλλιώς, παλαιόθεν νόμος είναι το δίκιο και του εποχούμενου...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

I CAN'T

ΣΥΜΒΟΥΛΗ 2

Τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν οι πεινασμένοι, αλλά οι χορτάτοι που δεν έφαγαν τρεις μέρες.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ 1

Ένας πολιτικός χρειάζεται τα ίδια προσόντα με έναν προπονητή: Πρέπει να είναι αρκετά έξυπνος για να καταλαβαίνει τι γίνεται στο παιχνίδι και αρκετά βλάκας για να νομίζει ότι αυτό είναι σημαντικό.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 6/1/2011 ΞΕΣΤΟΛΙΣΤΕ

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

ΝΟΜΙΖΩ.....

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν. Είμαι σίγουρος όμως ότι για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΝΤ

Είναι λίγο σαν να παλεύεις με έναν γορίλα. Δεν τα παρατάς όταν εσύ κουραστείς, τα παρατάς όταν κουραστεί ο γορίλας.

Where dreams go to die....

ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ........

ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΕΝΗ ΚΥΨΕΛΗ

Σε μια αμερικάνικη εφημερίδα δημοσιεύθηκε τώρα στις γιορτές μια ιστορία προδοσίας με πρωταγωνίστριες ένα σμήνος μέλισσες. Η Σερίς είχε τοποθετήσει τις κυψέλες της σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης μέσα σε ένα τεράστιο περιβόλι με φρούτα και λαχανικά. Ήταν σίγουρη ότι το νέκταρ και η γύρη της φύσης θα έκαναν τις μέλισσες ευτυχισμένες και βεβαίως αποδοτικές. Μια μέρα όμως η Σερίς παρατήρησε ότι οι κηρύθρες αντί να είναι λουσμένες με το απαλό κεχριμπαρένιο χρώμα του μελιού, είχαν μια βυσσινή απόχρωση. Στην αρχή πίστεψε ότι οι μέλισσες της είχαν «βυζάξει» κάποιο περίεργο λουλούδι, όσο περνούσαν οι μέρες όμως το χρώμα γινόταν όλο και πιο κόκκινο. Κάτι ύποπτο συνέβαινε, τι όμως;

Η Σερίς αναγκάστηκε να στείλει την κόκκινη ουσία για ανάλυση στο χημείο και η απάντηση ήταν ο χειρότερος εφιάλτης για μια μελισσοκόμο. Τα δείγματα ήταν γεμάτα με χρωστικές ουσίες οι οποίες χρησιμοποιούνται για την παρασκευή συμπυκνωμένων χυμών φρούτων. Ένα εργοστάσιο αρκετά μακριά από το κτήμα με τα φρούτα και τα λαχανικά ήταν ο τόπος της αμαρτίας για τις μέλισσες της Σερίς. Τα σμήνη των μελισσών δηλαδή προσπερνούσαν κάθε ξημέρωμα τα περιβόλια με τα φρούτα και τα λαχανικά και χωνόντουσαν στις αποθήκες αλλά και στους κάδους απορριμμάτων του εργοστασίου. Τρέφονταν με γλυκόζη και φτηνές χρωστικές ουσίες αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν στον εαυτό τους, στην κυψέλη, αλλά και βεβαίως για τη ζημία που προκαλούσαν στην Σερίς.

Είναι πεζό, το ξέρω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να μεταφέρω τα διδάγματα της αφύσικης αυτής ιστορίας στα καθ' ημάς. Οι Έλληνες δεν νοιαζόμασταν καθόλου τα τελευταία χρόνια για τα σημαντικά της ζωής. Γι'αυτά που θα μας έκαναν ευτυχισμένους αλλά και χρήσιμους. Γεμίζαμε το κεφάλι μας, τις κοιλιές μας, πολύ φοβάμαι και τις καρδιές μας, όχι με αυτά που πρέπει να θρέφουν μια κοινωνία αλλά με αυτά που είναι πιο εύκολο να βρεθούν. Ακόμη και τις επαναστάσεις μας τις εξεγέρσεις μας τέλος πάντων, τις κάναμε διεκδικώντας περισσότερη ευκολία. Παρασυρθήκαμε όπως τα σμήνη των μελισσών σε ανθυγιεινά φαγοπότια ιδεών και πρακτικών. Σταματήσαμε να παράγουμε και σιγά σιγά πάψαμε να είμαστε και ευτυχισμένοι. Αρρωστήσαμε. Βέβαια σε αντίθεση με τις μέλισσες εμείς έχουμε δει τα λάθη μας. Ή τέλος πάντων έχουμε δει τα αδιέξοδα των πράξεων μας. Εκείνο που μένει είναι να επιστρέψουμε σε αυτό που θα μας κάνει χρήσιμους και ευτυχισμένους. Εδώ ο καθένας έχει και μια δική του πρόταση. Όμως για να σωθεί η κυψέλη πρέπει όλοι μαζί να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που πηγαίναμε. Σαν σμήνος ξανά. Δεν είναι εύκολο αλλά δεν έχουμε και άλλη λύση.
Για την αντιγραφή

ΔΕΤΕΡΑ 3/12/2011