Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΡΑΣΟΥΛΗ

Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.

Κι όμως να που δεν ξέρω ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με κι ό,τι θες στο προσφέρω.

Είναι στιγμές σιωπής π' αναλογίστηκα τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα,
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.


Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε, ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.

Lejos de tí (tango)

Oblivion

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/3/2011

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Μωρό μου

ΑΝΕΥ ΤΙΤΛΟΥ

Μ’ ένα επιφώνημα
πρόδωσα τη σιωπή
που τύλιγα όλα τα τιμαλφή.
Σε μια παρένθεση έκλεισα
τη προσωρινότητα που είσαι.
Με αποσιωπητικά ζωγράφισα τα όνειρα
που σε έβαλα να παίξεις.
Έφυγα μ’ ένα ερωτηματικό,
κι όταν κανείς δεν μπορούσε
να με δει
πέταξα την τελεία μακριά
και με το κόμμα μετέθεσα
μια ακόμα αλήθεια
στα αζήτητα.