Το πρόβλημα με τα οριζόντια μέτρα δεν είναι μόνο η αδικία τους. Είναι και η αναποτελεσματικότητά τους. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις μπαγαποντιές των υπουργών, που βρίσκουν χιλιάδες τρόπους ν’ αναπληρώνουν τη μείωση των εισοδημάτων των δημοσίων υπαλλήλων, ούτε στην αναποτελεσματικότητα των κρατικών μηχανισμών να τα εφαρμόσουν. Το βασικότερο πρόβλημα των οριζόντιων μέτρων είναι ότι αναπαράγουν το ίδιο σύστημα σε χαμηλότερο επίπεδο. Δεν αλλάζουν τη χώρα, απλώς τη φτωχαίνουν.
Φυσικά, μπορούμε να καταλάβουμε τη λήψη οριζόντιων μέτρων την εποχή του πρώτου πανικού, όταν έπρεπε να δείξουμε ότι μειώνουμε το έλλειμμα σε μια νύχτα, για να μη μας πνίξει η ορμή των αγορών. Το κάναμε και δεν πέτυχε. Οι αγορές συνέχισαν να μη μας εμπιστεύονται, με αποτέλεσμα τώρα να ζούμε διασωληνωμένοι από τα λεφτά των εταίρων μας. Σήμερα, όμως, και με δεδομένο ότι δεν κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε τυπικώς, δεν υπάρχει δικαιολογία. Ούτε καν κοινωνική. Αντί να πληρώνουμε στρατιές άεργων δημόσιων υπαλλήλων, ας τους βοηθήσουμε να αλλάξουν δουλειά. Αντί η κυβέρνηση να αναπαράγει το ίδιο σύστημα με χαμηλότερες αμοιβές, οφείλει στον χρόνο που της απομένει να το αλλάξει.
Αυτό βασικά σημαίνει τρία πράγματα. Αποκρατικοποιήσεις, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών και φορέων του Δημοσίου και απελευθέρωση της αγοράς. Αυτό είναι το λογικό και αυτό προβλέπει το μνημόνιο. Αντί να κόβεις από όλους λίγα, να κόψεις ολόκληρα κομμάτια του κράτους που δεν χρειάζεσαι -ή, έστω, χρειάζεσαι λιγότερο. Αντί να επιδοτείς τους νέους να ανοίξουν ένα μαγαζί είναι καλύτερο να τους επιτρέψεις κατ’ αρχήν να δραστηριοποιηθούν εκεί που θέλουν.
Αυτό προϋποθέτει αλλαγή τρόπου σκέψης. Αντί ο υπουργός Οικονομικών να ψάχνει για «δίκαια» μέτρα, να εφαρμόσει αποτελεσματικά μέτρα. Αντί να έχει ως μόνο μέλημα τον επιμερισμό του κόστους σε όλους, να πάρει εκείνα τα μέτρα που θα φέρουν πραγματική ανάπτυξη για όλους. Αντί η κυβέρνηση να αναπαράγει χαμηλότερα (έστω με «δίκαιο τρόπο») το ίδιο σύστημα που παράγει ζημίες και αδικία, οφείλει να το αλλάξει. Χωρίς αποκρατικοποιήσεις, μείωση του δημόσιου τομέα, απελευθέρωση των αγορών, η κυβέρνηση απλώς κάνει βόλτες με τον πίθο των Δαναΐδων. Και με λιγότερο νερό σε κάθε γύρισμα.
Για την αντιγραφη
Φυσικά, μπορούμε να καταλάβουμε τη λήψη οριζόντιων μέτρων την εποχή του πρώτου πανικού, όταν έπρεπε να δείξουμε ότι μειώνουμε το έλλειμμα σε μια νύχτα, για να μη μας πνίξει η ορμή των αγορών. Το κάναμε και δεν πέτυχε. Οι αγορές συνέχισαν να μη μας εμπιστεύονται, με αποτέλεσμα τώρα να ζούμε διασωληνωμένοι από τα λεφτά των εταίρων μας. Σήμερα, όμως, και με δεδομένο ότι δεν κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε τυπικώς, δεν υπάρχει δικαιολογία. Ούτε καν κοινωνική. Αντί να πληρώνουμε στρατιές άεργων δημόσιων υπαλλήλων, ας τους βοηθήσουμε να αλλάξουν δουλειά. Αντί η κυβέρνηση να αναπαράγει το ίδιο σύστημα με χαμηλότερες αμοιβές, οφείλει στον χρόνο που της απομένει να το αλλάξει.
Αυτό βασικά σημαίνει τρία πράγματα. Αποκρατικοποιήσεις, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών και φορέων του Δημοσίου και απελευθέρωση της αγοράς. Αυτό είναι το λογικό και αυτό προβλέπει το μνημόνιο. Αντί να κόβεις από όλους λίγα, να κόψεις ολόκληρα κομμάτια του κράτους που δεν χρειάζεσαι -ή, έστω, χρειάζεσαι λιγότερο. Αντί να επιδοτείς τους νέους να ανοίξουν ένα μαγαζί είναι καλύτερο να τους επιτρέψεις κατ’ αρχήν να δραστηριοποιηθούν εκεί που θέλουν.
Αυτό προϋποθέτει αλλαγή τρόπου σκέψης. Αντί ο υπουργός Οικονομικών να ψάχνει για «δίκαια» μέτρα, να εφαρμόσει αποτελεσματικά μέτρα. Αντί να έχει ως μόνο μέλημα τον επιμερισμό του κόστους σε όλους, να πάρει εκείνα τα μέτρα που θα φέρουν πραγματική ανάπτυξη για όλους. Αντί η κυβέρνηση να αναπαράγει χαμηλότερα (έστω με «δίκαιο τρόπο») το ίδιο σύστημα που παράγει ζημίες και αδικία, οφείλει να το αλλάξει. Χωρίς αποκρατικοποιήσεις, μείωση του δημόσιου τομέα, απελευθέρωση των αγορών, η κυβέρνηση απλώς κάνει βόλτες με τον πίθο των Δαναΐδων. Και με λιγότερο νερό σε κάθε γύρισμα.
Για την αντιγραφη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου